Week 18 Caddo Lake
Blijf op de hoogte en volg Fort
27 November 2019 | Verenigde Staten, Arlington
Na het vertrek van Nienke hadden we even een weekje het “normale” ritme. Rian ging vier dagen voor het werk naar Washington, en s’avonds bij onze vrienden Harro &Els en Jeroen & Astrid die daar wonen op bezoek. Gelukkig hadden de kinderen deze week geen sport en was het schoolritme tot vrijdag normaal. Hierdoor kon Thijs doorpakken met de studie om wat voor te werken zodat hij wat meer tijd zou hebben als de “Zussies uit Utrecht” kwamen. Willem had nog wel de lancering van zijn raket die hij voor Science op school moest maken. Hij werd echt de lucht in geschoten. Was erg cool om te zien! Hij had het goed gemaakt mooie baan en kwam ook goed terecht zonder te breken. Van wie zou hij dat hebben?
Op donderdagavond kwamen Evelien en Bente onze poort binnengereden. Tim en Isabel stonden in hun pyjama bij de gate vol spanning te wachten. Het was een heerlijk weerzien. Alsof we elkaar een paar weken niet gezien hadden. Dit valt wel op als we bezoek uit NL krijgen, of in NL zijn dat het veel minder lang geleden voelt als je elkaar ziet. Zal zeker ook te maken hebben met de alle communicatie mogelijkheden. Ze hadden een koffer bij zich met alleen maar lekkers en kadootjes. De vreugde om ze te zien werd alleen maar groter!! Voldoende pepernoten tot aan 5 december. We kijken trouwens elke avond met de kinderen op de bank het Sinterklaasjournaal. Gezellig in de pyjama’s en een bakje pepernoten. Na het weerzien en een paar gezellige glaasjes zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan aangezien het de volgende dag, naast verjaardag Ank en aanslag op Kennedy, 22 november was: Grandparentday op de Oakridge! Aangezien wij 2 grandfriends hadden en 3 kinderen was het een hele puzzel om overal bij te kunnen zijn. We werden hartelijk (zoals altijd) ontvangen met een heerlijk ontbijtje en bakkie koffie. Daarna in de Performance Hall (theater zaal) het welkomswoord en optreden van Isabel gezien. Daarna moesten we opsplitsen. Evelien ging met Tim mee en Bente met Isabel en Willem. We hebben een mooie indruk gekregen van de school, de lessen, de onderwerpen en de docenten. Was echt top! Voldaan en vermoeid naar huis gegaan. Begin van de middag kwam Rian ook weer thuis en waren we compleet. De vakantie kon beginnen!
Zaterdag zijn we ‘s middags naar Fort Worth gegaan. Eerst naar de stockyards en daarna naar downtown aangezien daar ‘s avonds op het centrale plein (Sundance square) de grote kerstboom verlicht zou worden. De kinderen hadden weinig zin om “weer” naar stockyards te gaan, haha. Daar waren we in onze voorbereiding al voor gewaarschuwd. Dat als je bezoek krijgt kinderen de “standaard” rondjes op een gegeven moment wel gezien hebben. Wij blijven het wel leuk vinden. Lekker gegeten en gedronken bij de “flying saucer” op ons favoriete terras. Geprobeerd om op tijd klaar te zijn, maar om iets over 18.00 hoorden we een luid “oohhhh, aahhh”. De kerstboom was verlicht… We zagen, terwijl we aan het eten waren, wel dat het erg druk was, heel veel mensen die naar het plein gingen. Toen wij er arriveerden was het afgeladen vol. Binnenstad was prachtig versierd en de kerstboom ook, het was een mooi beeld en leuke sfeer.
Zondag op pad naar Caddo Lake. Het was iets meer dan drie uur rijden vanuit ons, aan de grens met Louisiana. Echt heel veel bossen en heuvels. wat een andere natuur in Texas. Hier hadden we voor drie dagen een huis aan het meer met een eigen boathouse/steiger. Wat een prachtig mooi uitzicht. Het huis was ook prima. We hebben gehiked, al kwamen we erachter dat de beschrijving qua tijd i.r.t. afstand en moeilijkheid op de kaart niet geheel klopte (of wij zijn zo snel of de gemiddelde Amerikaan is wat trager of een andere reden…). Mooie natuur. Daarna twee kano’s gehuurd en heerlijk over het meer tussen de “swamp trees”, cipressen in het water met heel veel mos eraan gevaren. Het weer was ook heerlijk, zo’n 24 graden. De kinderen zijn van hun (Denemarken) kano trauma af. Het water was rustig en we hebben schildpadden gezien tijdens het kanoën. In het meer (Park is meer dan 10 duizend hectare groot) zitten ook krokodillen. Die hebben we niet gezien, zitten ook in een meer afgelegen deel van het park waar geen mensen boten komen. Aangezien je ook in het statepark aan het water kunt kamperen in je tentje zal het “gevaar” wel meevallen. Dat was namelijk wel onze eerste storingsreactie. Van jullie wellicht ook. Na een verassend lekkere lunch in heel apart tentje (felle kleuren, kleine arcade, heel klein) aan de rand van de weg in de middle of nowhere. Daarna bij een boatdock terug uit de tijd (of uit de Netflix serie Ozarks) zijn we aan boord gestapt van een tourbootje en hebben we ons over een groter deel van het meer laten varen en verwonderen. Zo prachtig en indrukwekkend, al die bomen in het water met al dat soort mos eraan. Het lijkt op een mangrove maar ook uit de films over het zuiden van Amerika van vroeger. Met Isabel aan onze eigen steiger gevist. Helaas geen vangst, vis of een krokodil voor mooie laarzen. ’s Avonds heerlijk van de Indische rijsttafel door Evelien gemaakt genoten. Steak, hamburgers, wings etc. hadden we de afgelopen dagen al op. De avond vloog voorbij en de drank verdampte ook wel snel in die swamps….
Nu een dagje rust voordat het Thanksgiving feest lostbarst
Op donderdagavond kwamen Evelien en Bente onze poort binnengereden. Tim en Isabel stonden in hun pyjama bij de gate vol spanning te wachten. Het was een heerlijk weerzien. Alsof we elkaar een paar weken niet gezien hadden. Dit valt wel op als we bezoek uit NL krijgen, of in NL zijn dat het veel minder lang geleden voelt als je elkaar ziet. Zal zeker ook te maken hebben met de alle communicatie mogelijkheden. Ze hadden een koffer bij zich met alleen maar lekkers en kadootjes. De vreugde om ze te zien werd alleen maar groter!! Voldoende pepernoten tot aan 5 december. We kijken trouwens elke avond met de kinderen op de bank het Sinterklaasjournaal. Gezellig in de pyjama’s en een bakje pepernoten. Na het weerzien en een paar gezellige glaasjes zijn we redelijk op tijd naar bed gegaan aangezien het de volgende dag, naast verjaardag Ank en aanslag op Kennedy, 22 november was: Grandparentday op de Oakridge! Aangezien wij 2 grandfriends hadden en 3 kinderen was het een hele puzzel om overal bij te kunnen zijn. We werden hartelijk (zoals altijd) ontvangen met een heerlijk ontbijtje en bakkie koffie. Daarna in de Performance Hall (theater zaal) het welkomswoord en optreden van Isabel gezien. Daarna moesten we opsplitsen. Evelien ging met Tim mee en Bente met Isabel en Willem. We hebben een mooie indruk gekregen van de school, de lessen, de onderwerpen en de docenten. Was echt top! Voldaan en vermoeid naar huis gegaan. Begin van de middag kwam Rian ook weer thuis en waren we compleet. De vakantie kon beginnen!
Zaterdag zijn we ‘s middags naar Fort Worth gegaan. Eerst naar de stockyards en daarna naar downtown aangezien daar ‘s avonds op het centrale plein (Sundance square) de grote kerstboom verlicht zou worden. De kinderen hadden weinig zin om “weer” naar stockyards te gaan, haha. Daar waren we in onze voorbereiding al voor gewaarschuwd. Dat als je bezoek krijgt kinderen de “standaard” rondjes op een gegeven moment wel gezien hebben. Wij blijven het wel leuk vinden. Lekker gegeten en gedronken bij de “flying saucer” op ons favoriete terras. Geprobeerd om op tijd klaar te zijn, maar om iets over 18.00 hoorden we een luid “oohhhh, aahhh”. De kerstboom was verlicht… We zagen, terwijl we aan het eten waren, wel dat het erg druk was, heel veel mensen die naar het plein gingen. Toen wij er arriveerden was het afgeladen vol. Binnenstad was prachtig versierd en de kerstboom ook, het was een mooi beeld en leuke sfeer.
Zondag op pad naar Caddo Lake. Het was iets meer dan drie uur rijden vanuit ons, aan de grens met Louisiana. Echt heel veel bossen en heuvels. wat een andere natuur in Texas. Hier hadden we voor drie dagen een huis aan het meer met een eigen boathouse/steiger. Wat een prachtig mooi uitzicht. Het huis was ook prima. We hebben gehiked, al kwamen we erachter dat de beschrijving qua tijd i.r.t. afstand en moeilijkheid op de kaart niet geheel klopte (of wij zijn zo snel of de gemiddelde Amerikaan is wat trager of een andere reden…). Mooie natuur. Daarna twee kano’s gehuurd en heerlijk over het meer tussen de “swamp trees”, cipressen in het water met heel veel mos eraan gevaren. Het weer was ook heerlijk, zo’n 24 graden. De kinderen zijn van hun (Denemarken) kano trauma af. Het water was rustig en we hebben schildpadden gezien tijdens het kanoën. In het meer (Park is meer dan 10 duizend hectare groot) zitten ook krokodillen. Die hebben we niet gezien, zitten ook in een meer afgelegen deel van het park waar geen mensen boten komen. Aangezien je ook in het statepark aan het water kunt kamperen in je tentje zal het “gevaar” wel meevallen. Dat was namelijk wel onze eerste storingsreactie. Van jullie wellicht ook. Na een verassend lekkere lunch in heel apart tentje (felle kleuren, kleine arcade, heel klein) aan de rand van de weg in de middle of nowhere. Daarna bij een boatdock terug uit de tijd (of uit de Netflix serie Ozarks) zijn we aan boord gestapt van een tourbootje en hebben we ons over een groter deel van het meer laten varen en verwonderen. Zo prachtig en indrukwekkend, al die bomen in het water met al dat soort mos eraan. Het lijkt op een mangrove maar ook uit de films over het zuiden van Amerika van vroeger. Met Isabel aan onze eigen steiger gevist. Helaas geen vangst, vis of een krokodil voor mooie laarzen. ’s Avonds heerlijk van de Indische rijsttafel door Evelien gemaakt genoten. Steak, hamburgers, wings etc. hadden we de afgelopen dagen al op. De avond vloog voorbij en de drank verdampte ook wel snel in die swamps….
Nu een dagje rust voordat het Thanksgiving feest lostbarst
