Week 27 Het eerste half jaar!
Blijf op de hoogte en volg Fort
29 Januari 2020 | Verenigde Staten, Arlington
Open deur, tegelwijsheid: Wat vliegt de tijd als je plezier hebt. Het besef dat we al een half jaar hier zijn voelt tweeledig. Enerzijds voelt het alsof we er net zijn. Maar anderzijds lijkt het al een eeuwigheid geleden dat we vertrokken uit NL na alle afscheidsfeestjes.
De balans is dat we er elke dag van genieten en geen seconde spijt hebben gehad. Het ging soepeler dan we vooraf dachten en het is helemaal wat we er van hadden gehoopt. Al die jaren dat Rian en ik de wens hadden om een keer in het buitenland te wonen blijkt in werkelijkheid helemaal te voldoen.
Terwijl ik dit schrijf zitten de kids lekker aan de bar, verzonken in hun schermpje, genietend van een leuk weekend en helemaal thuis. Op de achtergrond zingt de Zac Brown Band heerlijke country muziek “Chicken Fried”. Dank Jeroen voor de tip! Rian is twee dagen naar Washington DC. Vandaag high tea met Els en morgen briefing verzorgen aan de leiding. Morgenavond weer terug.
Afgelopen week was eindelijk weer een normale week. Iedereen beter, geen late vergaderingen, huiswerk bijgehouden en on track. Isabel heeft topografie, ze moet alle 50 staten van Amerika kennen en de hoofdsteden. Dan hebben wij het in NL toch iets makkelijker met 12 provincies. Dit was best lastig voor haar en na 2x een F en wat stress hebben we een interactieve puzzel voor haar gekocht zodat ze wat overzicht krijgt in waar ze liggen, hoe je ze schrijft en wat belangrijke feiten. Dit vind ze erg leuk. Wij eigenlijk ook, dus doen we het samen met haar. Zaterdag had ze een feestje van een lievelingsvriendin. Ze zijn naar een soort trampoline park geweest. Natuurlijk ook met pizza (what else…). Ze had het erg naar haar zin gehad en kwam helemaal paars thuis.
Tim is weer op controle geweest voor zijn arm. Het zag er goed uit en 12 feb mag het gips eraf. Dan nog wel even rustig aan. Afgelopen zaterdag even met de jongens naar het park geweest om wat te voetballen. Tim gaat er ook vol in, ondanks zijn arm. Wij zijn er voorzichtiger mee dan hij. We zijn wel iets eerder naar huis gegaan omdat Tim dacht door de doelpaal te kunnen lopen. Zijn hoofd vond van niet…. Hoe het gebeurde was echt hilarisch maar natuurlijk niet leuk. Thuis even coolpack erop en je ziet er “niks” meer van. Tim was het na een koekje in de auto allemaal al weer vergeten en wilde verder gaan. Gastje! Hij is afgelopen week ook voor het eerst een paar uurtjes naar de “big school” geweest i.h.k.v. “move up”. Hij gaat van Kindergarten naar first grade. Dat is in het grote gebouw. Hij vind het best stoer maar het vertrouwde van kindergarten (Early Childhood Center, ECC) vindt hij ook heerlijk. In april hebben ze de “walk tot he future”. Dan lopen alle kindergarten kinderen van ECC naar het grote gebouw (ong 4 minuten lopen) en dan staan alle leerlingen, docenten, staf, ouders in één haag. Schijnt enorm indrukwekkend te zijn en weinig ouders houden het dan droog.
Willem gaat ook lekker, ondanks zijn griep, loopt hij mooi op schema en haalt hij hele mooie cijfers. Zondag eerste training voor voorjaarscompetitie gehad. Heerlijk in de zon met korte broek en t-shirt. Voor Nederlandse begrippen was het zomer. Voor hier heerlijk voorjaarsweer. De training is van een beter niveau dan vorig jaar. Al kan het nog steeds niet tippen aan BMC.
Studie dendert ook voort. Ik snap dat statistiek erbij hoort maar wat een wetenschap om het zo onbegrijpelijk mogelijk te maken. Voel het bijna als mijn roeping om het ooit in Jip en Janneke (gewone mensen) taal te gaan vertalen omdat ik denk dat dat echt prima kan. Vooralsnog snap ik er nog weinig van en heb ik Rian hard nodig. Nog 1,5 week en dan tentamen, fingers crossed.
De balans is dat we er elke dag van genieten en geen seconde spijt hebben gehad. Het ging soepeler dan we vooraf dachten en het is helemaal wat we er van hadden gehoopt. Al die jaren dat Rian en ik de wens hadden om een keer in het buitenland te wonen blijkt in werkelijkheid helemaal te voldoen.
Terwijl ik dit schrijf zitten de kids lekker aan de bar, verzonken in hun schermpje, genietend van een leuk weekend en helemaal thuis. Op de achtergrond zingt de Zac Brown Band heerlijke country muziek “Chicken Fried”. Dank Jeroen voor de tip! Rian is twee dagen naar Washington DC. Vandaag high tea met Els en morgen briefing verzorgen aan de leiding. Morgenavond weer terug.
Afgelopen week was eindelijk weer een normale week. Iedereen beter, geen late vergaderingen, huiswerk bijgehouden en on track. Isabel heeft topografie, ze moet alle 50 staten van Amerika kennen en de hoofdsteden. Dan hebben wij het in NL toch iets makkelijker met 12 provincies. Dit was best lastig voor haar en na 2x een F en wat stress hebben we een interactieve puzzel voor haar gekocht zodat ze wat overzicht krijgt in waar ze liggen, hoe je ze schrijft en wat belangrijke feiten. Dit vind ze erg leuk. Wij eigenlijk ook, dus doen we het samen met haar. Zaterdag had ze een feestje van een lievelingsvriendin. Ze zijn naar een soort trampoline park geweest. Natuurlijk ook met pizza (what else…). Ze had het erg naar haar zin gehad en kwam helemaal paars thuis.
Tim is weer op controle geweest voor zijn arm. Het zag er goed uit en 12 feb mag het gips eraf. Dan nog wel even rustig aan. Afgelopen zaterdag even met de jongens naar het park geweest om wat te voetballen. Tim gaat er ook vol in, ondanks zijn arm. Wij zijn er voorzichtiger mee dan hij. We zijn wel iets eerder naar huis gegaan omdat Tim dacht door de doelpaal te kunnen lopen. Zijn hoofd vond van niet…. Hoe het gebeurde was echt hilarisch maar natuurlijk niet leuk. Thuis even coolpack erop en je ziet er “niks” meer van. Tim was het na een koekje in de auto allemaal al weer vergeten en wilde verder gaan. Gastje! Hij is afgelopen week ook voor het eerst een paar uurtjes naar de “big school” geweest i.h.k.v. “move up”. Hij gaat van Kindergarten naar first grade. Dat is in het grote gebouw. Hij vind het best stoer maar het vertrouwde van kindergarten (Early Childhood Center, ECC) vindt hij ook heerlijk. In april hebben ze de “walk tot he future”. Dan lopen alle kindergarten kinderen van ECC naar het grote gebouw (ong 4 minuten lopen) en dan staan alle leerlingen, docenten, staf, ouders in één haag. Schijnt enorm indrukwekkend te zijn en weinig ouders houden het dan droog.
Willem gaat ook lekker, ondanks zijn griep, loopt hij mooi op schema en haalt hij hele mooie cijfers. Zondag eerste training voor voorjaarscompetitie gehad. Heerlijk in de zon met korte broek en t-shirt. Voor Nederlandse begrippen was het zomer. Voor hier heerlijk voorjaarsweer. De training is van een beter niveau dan vorig jaar. Al kan het nog steeds niet tippen aan BMC.
Studie dendert ook voort. Ik snap dat statistiek erbij hoort maar wat een wetenschap om het zo onbegrijpelijk mogelijk te maken. Voel het bijna als mijn roeping om het ooit in Jip en Janneke (gewone mensen) taal te gaan vertalen omdat ik denk dat dat echt prima kan. Vooralsnog snap ik er nog weinig van en heb ik Rian hard nodig. Nog 1,5 week en dan tentamen, fingers crossed.
