Week 7: Miles apart, but close at heart!
Blijf op de hoogte en volg Fort
06 September 2021 | Verenigde Staten, Arlington
Deze week waren we 15 jaar getrouwd! 2006 in Daelenbroeck, helaas vierden we het deze week 6200 km apart. Zoals ze hier zeggen, miles apart but close at heart!
Op het werk gaan we met onze afdeling alle eenheden een keer per jaar bezoeken om over de benodigde support te overleggen. Nu had mijn baas bedacht dat we Luke (Arizona) wel eens met Eielson AFB (Alaska) konden combineren, tja heel veel meer dan A kon ik er niet maken en uiteindelijk hebben we het bezoek opgesplitst en ging ik naar Elmendorf (HQ 11th Airforce) en Eielson (F35 basis) en hij naar Luke. De afstanden in Alaska zijn nog groter dan ik inmiddels gewend ben in o.a. Texas, deze locaties lagen al zo’n 400 miles van elkaar af en aangezien een one-way rental niet mogelijk was gingen we met de trein!
We kwamen aan in Anchorage, prachtige natuur, maar ik schrok een beetje van de armoede en de aantallen daklozen (zelfs hele gezinnen) in de stad. Vanwege de centrale/ strategische locatie hadden we een gesprek op Elmendorf, waarna er gelukkig ook nog tijd over bleef om te vragen hoe het de USAF mensen beviel die daar geplaatst werden, you love it or you hate it, er zit niets tussen. In de winter heb je ongeveer 4uur daglicht, nou ja meer schemer (en dus altijd nachtvliegen), de meeste gezinnen hebben een artic room (een 2e woonkamer) voor die 2 maanden per jaar die je echt niet buiten komt. Verder spelen de kids tot -20 lekker buiten (het is blijkbaar een droge kou) …
We werden uitgenodigd om mee te gaan varen, prachtige tocht met een whale staart, superschattige otters en zowaar een paar orka’s gezien! Deze bestemming komt zeker op de verlanglijst om terug te gaan met Thijs en de kids! Met de trein gingen we nog verder naar het Noorden, vliegbasis Eielson ligt bij Fairbanks, het enige plaatsje daartussen heet North Pole! Via de afslag Santa Lane kwam je bij een Santa Claus giftshop, en dat was ook wel het enige dat er te doen was in de hele omgeving, behalve de prachtige natuur gelukkig. Op de vliegbasis bleken ze hun eigen kolencentrale te hebben, en zowaar een US Airforce trein! Helaas mag je geen foto’s maken (dus ik een plaatje van internet gehaald), maar gelukkig hadden ze goede faciliteiten, want in de winter bij -40 kunnen ze nog steeds opereren. Belangrijk is om de deuren van de hangaar maar 30 minuten open te houden, want anders krijg je het binnen nooit meer warm, leuke enthousiaste gemotiveerde club, ik denk ook dat je heel close wordt als je zo met elkaar in het hetzelfde schuitje zit. We hadden overigens prachtig weer (20 grd en zon) dus niet helemaal de juiste beleving en met de “red eye” flight (de nachtvlucht) ging ik donderdag weer naar huis.
Thijs en de kids hadden drukke dagen gehad met school, werk en studie en vrijdag gingen we heerlijk film kijken met z’n allen. Na het vertrek van Rian ging het dagelijkse leven in Arlington gewoon door. Mede door plotselinge wisselingen vanuit de voetbalclub werd het nog wat drukker dan het al was. Maar we zijn deze way of live inmiddels wel gewend, dus go with the flow! Bij de IKEA zag Thijs bij de kassa een groot sign/reclame voor kaneelbroodje hangen, na aandachtig kijken stond er zelfs een disclaimer bij dat dit niet de ware grootte was. Serieus, dat spandoek was immens welke weldenkend mens zou denken dat dit de ware grootte was. Wat een land.
Zaterdagochtend zijn Thijs en Willem voor het eerst samen gaan hardlopen. Leuk ‘vader-zoon’moment. Willem sport inmiddels zoveel dat we gelijk op gingen. Tim had een wedstrijd die weer niet doorging en we voor niks naar de locatie gingen. Sinds we over zijn gestapt naar de nieuwe league loopt het nog niet soepel. Trainingen die continue wisselen qua dag en tijd, wedstrijden die steeds afgelast worden en tenue die na 8 weken nog steeds niet binnen zijn. Zelfs het geduld van Thijs was na het afzeggen van de 3e (van 4) wedstrijd op en een nette (voor NL begrip) mail met klacht is gestuurd.
Zaterdag wilden we naar de rodeo gaan, maar Willem was uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje van een klasgenootje dat pas veel later afgelopen bleek te zijn. We wisten wel dat haar vader een helikopter verhuur bedrijf had, maar Rian moest toch 3x kijken voordat ze de oprit op reed…wat een enorm huis. Zelfs de schuur (ze noemden het zelf de barn) waar het feestje was, was groter dan ons huis…De barn stond vol met oude opgeknapte flipperkasten, oude benzine pompen en andere gave gadgets. Nadat ik de kids uit hun zwembad had geplukt kreeg ik een evaluatie van de meisjes uit de klas, en de jongens zijn verdeeld over de stereo type American footballs boys en de rest.
We hadden een extra lang weekend, want maandag is hier Labor day, dus Thijs ging zondag met de smoker aan de slag. Tim hielp goed mee om de spareribs te marineren! Om te zorgen dat er niemand in de buurt loopt te voetballen of hockeyen ging Rian met de kids naar Hurricane Harbour, en na 4 rondjes in de Lazy river en een paar keer van de Blue rider kwamen we hongerig thuis. We zijn lid van een Oklahoma Joe owners (merk van de smoker) FaceBook site, waarop recepten uitgewisseld worden en we waren verschillende kruiden voor de garnalen aan het uittesten (Kinder’s Pepper & Lemon en Tequila Lime BBQ rub), volgende ronde ga ik pizza op een pizza steen uitproberen. Thijs heeft superlekkere ribs, turkey breast gemaakt en inmiddels hebben we ook een vacuum apparaat gekocht, zodat we het vlees kunnen bewaren voor onze komende etentjes! Het hout (post oak) en daarna het vlees ruikt heerlijk, euh en Thijs ook… Zo zijn we weer opgeladen voor een nieuwe week!
Op het werk gaan we met onze afdeling alle eenheden een keer per jaar bezoeken om over de benodigde support te overleggen. Nu had mijn baas bedacht dat we Luke (Arizona) wel eens met Eielson AFB (Alaska) konden combineren, tja heel veel meer dan A kon ik er niet maken en uiteindelijk hebben we het bezoek opgesplitst en ging ik naar Elmendorf (HQ 11th Airforce) en Eielson (F35 basis) en hij naar Luke. De afstanden in Alaska zijn nog groter dan ik inmiddels gewend ben in o.a. Texas, deze locaties lagen al zo’n 400 miles van elkaar af en aangezien een one-way rental niet mogelijk was gingen we met de trein!
We kwamen aan in Anchorage, prachtige natuur, maar ik schrok een beetje van de armoede en de aantallen daklozen (zelfs hele gezinnen) in de stad. Vanwege de centrale/ strategische locatie hadden we een gesprek op Elmendorf, waarna er gelukkig ook nog tijd over bleef om te vragen hoe het de USAF mensen beviel die daar geplaatst werden, you love it or you hate it, er zit niets tussen. In de winter heb je ongeveer 4uur daglicht, nou ja meer schemer (en dus altijd nachtvliegen), de meeste gezinnen hebben een artic room (een 2e woonkamer) voor die 2 maanden per jaar die je echt niet buiten komt. Verder spelen de kids tot -20 lekker buiten (het is blijkbaar een droge kou) …
We werden uitgenodigd om mee te gaan varen, prachtige tocht met een whale staart, superschattige otters en zowaar een paar orka’s gezien! Deze bestemming komt zeker op de verlanglijst om terug te gaan met Thijs en de kids! Met de trein gingen we nog verder naar het Noorden, vliegbasis Eielson ligt bij Fairbanks, het enige plaatsje daartussen heet North Pole! Via de afslag Santa Lane kwam je bij een Santa Claus giftshop, en dat was ook wel het enige dat er te doen was in de hele omgeving, behalve de prachtige natuur gelukkig. Op de vliegbasis bleken ze hun eigen kolencentrale te hebben, en zowaar een US Airforce trein! Helaas mag je geen foto’s maken (dus ik een plaatje van internet gehaald), maar gelukkig hadden ze goede faciliteiten, want in de winter bij -40 kunnen ze nog steeds opereren. Belangrijk is om de deuren van de hangaar maar 30 minuten open te houden, want anders krijg je het binnen nooit meer warm, leuke enthousiaste gemotiveerde club, ik denk ook dat je heel close wordt als je zo met elkaar in het hetzelfde schuitje zit. We hadden overigens prachtig weer (20 grd en zon) dus niet helemaal de juiste beleving en met de “red eye” flight (de nachtvlucht) ging ik donderdag weer naar huis.
Thijs en de kids hadden drukke dagen gehad met school, werk en studie en vrijdag gingen we heerlijk film kijken met z’n allen. Na het vertrek van Rian ging het dagelijkse leven in Arlington gewoon door. Mede door plotselinge wisselingen vanuit de voetbalclub werd het nog wat drukker dan het al was. Maar we zijn deze way of live inmiddels wel gewend, dus go with the flow! Bij de IKEA zag Thijs bij de kassa een groot sign/reclame voor kaneelbroodje hangen, na aandachtig kijken stond er zelfs een disclaimer bij dat dit niet de ware grootte was. Serieus, dat spandoek was immens welke weldenkend mens zou denken dat dit de ware grootte was. Wat een land.
Zaterdagochtend zijn Thijs en Willem voor het eerst samen gaan hardlopen. Leuk ‘vader-zoon’moment. Willem sport inmiddels zoveel dat we gelijk op gingen. Tim had een wedstrijd die weer niet doorging en we voor niks naar de locatie gingen. Sinds we over zijn gestapt naar de nieuwe league loopt het nog niet soepel. Trainingen die continue wisselen qua dag en tijd, wedstrijden die steeds afgelast worden en tenue die na 8 weken nog steeds niet binnen zijn. Zelfs het geduld van Thijs was na het afzeggen van de 3e (van 4) wedstrijd op en een nette (voor NL begrip) mail met klacht is gestuurd.
Zaterdag wilden we naar de rodeo gaan, maar Willem was uitgenodigd voor een verjaardagsfeestje van een klasgenootje dat pas veel later afgelopen bleek te zijn. We wisten wel dat haar vader een helikopter verhuur bedrijf had, maar Rian moest toch 3x kijken voordat ze de oprit op reed…wat een enorm huis. Zelfs de schuur (ze noemden het zelf de barn) waar het feestje was, was groter dan ons huis…De barn stond vol met oude opgeknapte flipperkasten, oude benzine pompen en andere gave gadgets. Nadat ik de kids uit hun zwembad had geplukt kreeg ik een evaluatie van de meisjes uit de klas, en de jongens zijn verdeeld over de stereo type American footballs boys en de rest.
We hadden een extra lang weekend, want maandag is hier Labor day, dus Thijs ging zondag met de smoker aan de slag. Tim hielp goed mee om de spareribs te marineren! Om te zorgen dat er niemand in de buurt loopt te voetballen of hockeyen ging Rian met de kids naar Hurricane Harbour, en na 4 rondjes in de Lazy river en een paar keer van de Blue rider kwamen we hongerig thuis. We zijn lid van een Oklahoma Joe owners (merk van de smoker) FaceBook site, waarop recepten uitgewisseld worden en we waren verschillende kruiden voor de garnalen aan het uittesten (Kinder’s Pepper & Lemon en Tequila Lime BBQ rub), volgende ronde ga ik pizza op een pizza steen uitproberen. Thijs heeft superlekkere ribs, turkey breast gemaakt en inmiddels hebben we ook een vacuum apparaat gekocht, zodat we het vlees kunnen bewaren voor onze komende etentjes! Het hout (post oak) en daarna het vlees ruikt heerlijk, euh en Thijs ook… Zo zijn we weer opgeladen voor een nieuwe week!
