Week 34 Ons dorp

Het is zondag en het schrijven van de blog is altijd een momentje om even terug te kijken op de afgelopen week, en de veelzijdigheid van de afgelopen dagen, waarin we naast werk en studie allebei een andere kant van Ft Worth en Dallas zagen en erachter kwamen dat het hier eigenlijk ook gewoon een groot dorp is waar iedereen elkaar kent.

Vanochtend hadden we heerlijk uitgeslapen, nadat we erachter kwamen dat de klok al verzet was en zaten we dankzij de kippen van Mariya aan een heerlijk vers ontbijtje. Ze is een vriendinnetje van Tim die bij ons om de hoek woont en aangezien ze een week op vakantie gingen, belden ze of wij voor hun kippen wilden zorgen. Iedere avond gaan we braaf eieren rapen en ze in hun hokje opsluiten voor alle beesten die hier ’s nachts rond lopen (de vorige groep kippen werd een voor een door een vos opgegeten) en ’s ochtends gaan we voeren en ze loslaten. De kinderen vonden het twee keer superleuk, dus uiteindelijk stonden Thijs en ik zondagochtend daar met z’n tweeën met die beesten, nou ja weten we ook weer genoeg over de “ik-wil-zo-graag-een-huisdier wens”. Niet dus.

Na dat lekkere ontbijtje belde ineens onze huisbaas, of we straks thuis waren voor een bezichtiging van mogelijke nieuwe bewoners. We hebben pas per 1 juli opgezegd, dus we waren een beetje verbaasd, maar hij vertelde dat hij gebeld was door een makelaar (ook een moeder van school), dat het toekomstige nieuwe Head-of-school van Oakridge een woning zocht deze zomer en nu een weekend over was uit Houston. We moesten de deur uit voor een voetbal wedstrijd [e-38] museum high tea, maar binnen 20 minuten zouden ze langs komen, dus nog even alle zooi in een paar kastjes gestopt en kennis gemaakt met het nieuwe schoolhoofd. Aangezien er nog 3 Oakridge gezinnen in de straat woonden, vond hij het volgens ons qua privacy minder geschikt, dus ja het is hier gewoon een dorp in de States waar iedereen elkaar kent, haha.

Daarna ging Thijs de deur uit met Tim voor een voetbalwedstrijd en ik ging met Willem naar het Kimbell Art museum (terwijl Isabel bij haar vriendin Mimi bleef, zie scooterfilmpje), het was een bijzonder gebouw, mooie schilderijen en andere kunstwerken en als afsluiting samen een High tea op het terras. Aan de overkant stonden heel veel bbq’s opgesteld en het rook heerlijk, hier bleek het Cowtown Classic gecombineerd met de SCA worldchampionship steak grillen te zijn! In 9 groepen van 50 pax per groep gingen de koks met elkaar de strijd aan, naast prijzengeld (van 300 tot 10.000 USD!) gaat het vooral om de eer, onvoorstelbaar om te zien hoe groot dat veld was! De Uber chauffeur van Thijs (toen hij naar Atlanta ging) was een van de kandidaten. Iedere kok neemt zijn eigen bbq en spullen mee. De steak krijgen ze van de wedstrijdleiding zodat iedereen hetzelfde stuk vlees heeft. En niet mensen die veel geld hebben die dan al een heel duur en goed stuk vlees hebben en zo competitievervalsing wordt voorkomen.

Verder hadden we deze week nog een track meet van Willem, een orchestra optreden van Isabel met haar cello in haar klas, het verhuisbedrijf kwam langs voor de schatting van de m3, een verjaardag borrel en Thijs had nog een whiskey proeverij etentje in Dallas. Dit was een hele bijzondere ervaring. We moesten ons online inschrijven en kregen daarna door waar het was. Het was een soort start up concept. Een kok die dan een locatie huurt voor een avond (of twee) en van daaruit kookt. We kwamen op een aftands industrie terrein in Dallas waar zelfs de Uber chauffeur zich af vroeg of we goed zaten! Maar dat zaten we. In een redelijk lege ruimte werden wat ronde tafels opgezet en een whiskey/drank bar. We mochten aan een tafel aanschuiven bij wildvreemden. Gelukkig waren wij niet schuw en als ze horen dat je uit NL komt en in het leger zit dan heb je genoeg aandacht. We hadden een superleuke tafel met oud luchtmacht piloot, marine man en 2 dames uit Dallas. De rest van de tafels waren al lang leeg toen werden wij vriendelijk erop gewezen werden dat ze wilde gaan opruimen. Aangezien het een avond van interessante ontmoetingen was bleek ook de Uber chauffeuse (een oudere african american dame) boeiend te zijn. Ze was een hardcore Trump aanhangster. De hoge benzine prijzen was schuld van Biden en ook de annexatie van de Krim en inval in Oekraïne was ook de schuld van de democraten. Dat was onder de oranje man nooit gebeurd…. Euhhh discussie was onmogelijk. Onderweg naar huis zagen we ook dat de skyline van Dallas in de kleuren van Oekraïne was, indrukwekkend om te zien!