Week 43: Annie

Week 43: Annie

Voor de trouwe volgers inderdaad een verlate blog van vorige week. Tja het was er weer een voor in de boeken! Nadat we een normale maandag hadden gehad was het dinsdag tijd voor de musical Annie van Isabel. Ze had er lang voor geoefend en dinsdagavond zaten we weer gezellig met z’n allen in de theaterzaal van Oakridge. Isabel had er super veel zin in en had een leuke rol als een van de orphans (Tessie), die van Oh my goodness, Oh my goodness. Ze deed het super goed. Zowel Isabel als wij hebben volop genoten van de show. Blijft toch wel gaaf om te zien dat er vanuit school zoveel aandacht aan besteed wordt en er ook de middelen voor zijn. Isabel denkt er sterk aan om dadelijk in Nederland op toneelles te gaan.

Naast de reguliere bedrijfsvoering hebben we een nieuwe wekelijkse routine erbij: bezoekers voor het huis. Onze huurbaas vraagt gelukkig wel of het uitkomt maar we zitten nu gemiddeld op 4 tot 5 kijkers per week. Maar tot op heden, “kijken, kijken en niet huren”. Een wijs iemand heeft ooit gezegd dat elk nadeel z’n voordeel heeft. Zo zien wij het dan ook maar aangezien we elke keer als er kijkers komen we het huis weer opgeruimd en netjes moeten hebben. Hopelijk snel een winnaar, die ook wat spullen van ons over willen nemen.

Ondertussen deed Rian nog een MXG LOC CDR meeting, samen met haar toekomstige opvolger. Met zo’n 50 deelnemers vanuit de USAF, USN, USMC, Partner LOC’s en FMS vertegenwoordigers werden bijgepraat over de laatste sustainment ontwikkelingen, en vooral gevraagd om hun issues en ervaringen te delen.Aansluitend was de Deployment Planning Summit, waarin deelnemers (onder andere de US Navy) hun recente ervaringen deelden. Er waren nog meerdere meetings in Ft Worth die we combineerden met een gezellige avond met een grote groep Nederlanders op het terras van de Flying Saucer.

Vrijdagmiddag kregen we bezoek van onze vrienden uit Engeland die voor 8 dagen op bezoek komen. Het was een gezellig wederzien. Zaterdagavond zijn we naar de Texas Rangers geweest, de honkbalclub van DFW. Thijs had bij het boeken van de kaartjes gekeken naar de stand van de zon aangezien hij bij FC Dallas de hele wedstrijd pal in de zon zat. Maar uiteindelijk was dit niet nodig aangezien het honkbalstadion Globe Life Field volledig overkapt was en met airco... Dus we hadden eigenlijk een trui mee moeten nemen. Helaas was de wedstrijd niet geheel gelijkwaardig maar wederom mooie ervaring. Het blijft voor ons toch nog steeds zo vreemd om te zien dat mensen 35 minuten na het begin van de wedstrijd rustig binnen komen.

Zondag was het feest! Willem werd 14. Rustig opgestart met cadeaus en donuts en ‘s middags wilde hij zijn feestje in het park doen met zijn vrienden en vriendinnen. Wij zaten als ouders en met Luke en Mirjam een eindje verderop. We mochten ons er niet mee bemoeien, alleen om pizza’s te brengen. Hij heeft een leuke groep vrienden en heeft vorig jaar echt de ban gebroken op school door ook meiden uit te nodigen. Hij lijkt toch meer op Rian aangezien hij het buiten wilde vieren, het was Texaans warm. Willem is aan het sparen voor een nieuwe telefoon en had aan iedereen geld gevraagd. Tja, de cadeau bedragen hier zijn wat anders als bij ons dus hij is er bijna en heeft straks een hippere iphone dan wijzelf.