Week 23: Merry Texmas!

Week 23: Merry Texmas!

Het begint een jaar van uitersten te worden voor de Texanen qua weer. Na de extreme kou in februari hebben we nu de warmste kerst ooit gemeten hier. Met formeel 29 graden zorgde dit voor een echt kerst gevoel, en erg vreemd om toch de snow boots alvast te moeten passen. Terwijl de ene kersthit na de andere voorbij kwam, van “dreaming of a white Christmas”, “let it snow” tot “Last Christmas” liepen we rond in korte broek en t-shirt met de airco lekker aan in huis. Tja we blijven Nederlanders om steeds over het weer te beginnen.

Voordat het kerst was hadden we weer genoeg beleefd! Terwijl Thijs druk aan het voorwerken was voor zijn studie speelde Rian voor taxiservice om Willem naar feestje en Isabel naar playdate te brengen. Willem had een surprise party voor een klasgenootje bij een vriendin thuis. We waren daar al eerder geweest voor een ander feestje , dus ik keek niet meer op van het dure huis, maar nu bleek er ook nog een hele kroeg in de schuur nagebouwd. Aan de muur hing de persoonlijke uitnodiging voor de inauguratie van Bush, tussen wat wapens, dus ik keek vol verbazing rond maar moest toch echt even buiten gaan wachten zodat Willem afscheid kon nemen van zijn beoogde vriendinnetje zonder mij in de buurt.

Aangezien het lekker weer was en Thijs toch af en toe van zijn scherm af moest zijn de jongens elke dag naar het voetbalveldje geweest. Elke dag deed iemand anders de warming up. Aansluitend 20 minuten training en daarna wedstrijdje. Tim wil ook graag goalie oefenen, dat gaat hem best aardig af. Maar ook tijdens partijtje staat hij zijn mannetje met verdedigen (Willem en ik laten ons soms verrassen en zijn soms ook wat bang van hem) maar ook in de aanval weet hij de vrije vierkante centimeter precies te vinden. Willem gaat ook flink vooruit met zijn passeer bewegingen. Thijs moet zijn best doen om hem te stoppen. Hij wint het soms nog op snelheid en gewicht (ja zeg het maar….). Heerlijk om zo met z’n drieën bezig te zijn. Isabel vordert ook flink met skateboarden. Ze heeft geen angst en dat is het belangrijkste. Stoere meid! Ze heeft elke dag contact met haar klas, er wordt heel wat afgegeit (geen idee of dit formeel Nederlands is, geiten).

Op woensdag 22 december zijn we naar het plaatsje Grapevine geweest, dat naast een wijngebied bekend staat om de kerstsfeer als de Kersthoofdstad van Texas. Je kon zelfs met een oude trein naar de “Northpole”. Dit hebben we dus gedaan. De sfeer was geweldig, prachtige versieringen en heerlijk winters weer…. We kregen al de tip om in onze kerstpyjama naar de treinreis te komen. Als nuchtere Hollanders dachten we dat dit wel mee zou vallen. Niet dus, meer dan de helft van de medereizigers (en kinderen nog meer) waren in hun pyjama! Gelukkig vielen we niet helemaal uit de toon aangezien wij onze kersttruien aan hadden. Tijdens de treinreis (die ong 40 min duurde) werden er kerstliederen afgespeeld en door de hele coupé door jong en oud uit volle borst werden meegezongen. Als nuchtere Hollanders gooiden we al snel onze schroom af en deden we mee. Natuurlijk mag een Amerikaanse activiteit niet zonder snoepgoed. Dus heerlijke chocolatechipcookies en chocolademelk en een olijcke kerstbel. De sfeer zat er goed in. Bij het uitstappen hadden ze een soort Northpole gemaakt veel dennenbomen en nepsneeuw. Gelukkig hadden wij onze mondkapjes op want er zaten genoeg chemicaliën in die sneeuw…

Na deze experience een rondje door het dorpje/stadje gelopen om er weer achter te komen dat je hier echt voor alles moet reserveren. Alles was vol, wat een contrast met NL. Na een bezoek aan pizza restaurant vol ervaring en indrukken naar huis. Onderweg ook weer prachtige kersthuizen gezien. Aangezien wij een weekje weg gaan hebben we besloten om ons kerstdiner op kerstavond te doen. Heerlijk samen gekookt en gegeten, waarbij de chocoladefondue weer de grote favoriet van de kinderen was. 1e kerstdag lekker rustig opgestaan en ons laten verwennen met een heerlijk kerstontbijt door Rian. De rest van de dag in zomerse kledij wassen gedraaid, playlist gemaakt, tassen gepakt en als diner een “kliekjes restaurant”. Ons eerste nummer op de playlist is “Is this the way to Amerillo”, want dat wordt onze eerste stopplek bij de Cadillac Ranch op route 66. Op tijd naar bed want morgen begint de roadtrip naar Colorado, op naar de sneeuw!