Week 12 Toscane in Texas
Blijf op de hoogte en volg Fort
12 Oktober 2020 | Verenigde Staten, Arlington
Deze week is weer voorbij gevlogen, voor het eerst sinds lange tijd ging ik weer voor mijn werk op reis, Willem had zijn eerst cross country wedstrijd en met Columbus dag hadden we een extra lang weekend en gingen we een gebied ten zuiden van ons verkennen: Hill country.
Binnen de VS beginnen we voorzichtig weer werkbezoeken af te leggen, nog steeds op kleine schaal en met een hoop extra maatregelen. Met mijn US baas ging ik op werkbezoek naar Oklahoma waar de motoren voor de F35 onderhouden worden. Vanuit DFW is het een rechte snelweg, waarbij er een aantal casino’s waren zodra je de grens met de staat overging. Het bezoek was nuttig en ’s avonds heerlijk op het terras gezeten en eten afgehaald, zodat je toch ook Corona proof op Dienstreis kan.
Willem heeft nu veel en vaak sport, zijn heup was wat overbelast zodat we dinsdag voetbaltraining hebben over geslagen om woensdag vol mee te kunnen doen met zijn eerste cross country wedstrijd. Bij Oakridge hebben ze de afgelopen weken getraind op vlak terrein met zacht gemaaid gras. Zijn heup ging goed maar aangezien het een heuvel terrein was met losse steentjes, dik 34 graden en dat ze met masker moesten lopen (zie liepen tegen 2 andere scholen) ging het in het begin mis met “steken”. Op karakter heeft hij het uitgelopen maar goede klassering zat er niet in. Zijn trots op hem. Aangezien Rian op reis was en ik met Willem naar de wedstrijd was hebben we wederom fijne hulp van Ingrid gehad die Tim en Isabel ophaalde en ze aan de NL les heeft gezet. ’s Avonds met zijn allen even het zwembad ingedoken. Voor het geval mensen denken dat het allemaal rozengeur is, wij hebben hier natuurlijk ook onze beslommeringen (o.a. puberende kinderen die niet altijd overal zin in hebben…).
Vrijdag waren de kids al vrij van school voor een lang weekend. Ik had al een tijdje Hill Country op het verlanglijstje staan, een wijngebied ten zuiden van ons. Na 2,5 uur rijden kwamen we inderdaad ineens in een heuvelachtig gebied met prachtige landhuizen en zowaar een olijfgaard. We hadden een huisje geboekt in een klein relaxed resort bij Dripping Springs, dat blijkbaar de Wedding Capital van Texas genoemd wordt. Op de heenweg gingen we al naar de Treaty Oaks Distillery, dit stond voor zondag op de planning maar blijkbaar mogen ze dan geen alcohol verkopen en Thijs wilde toch wel graag een fles Bourbon meenemen. We kwamen aan in een superleuke tuin met een mooi restaurant en overal tafels onder bomen waar de drank konden proeven. Zo’n setje heet hier een Flight, en om te zorgen dat we alles konden uitproberen nam Thijs de 3 bourbons en ik 3 gins (doe maar gintonic, wa wilde dan wel)…en de kids popcorn.
We konden niet alles leegdrinken omdat we nog een stukje verder moesten rijden naar Lucky Arrow Retreat, waar we een huisje hadden geboekt. Met een gezamenlijk zwembad, Beergarden en een poortje naar de wijnestate van de buren Bell Winery. We gingen heerlijk zwemmen, met ligstoelen in het water en kwamen er toen achter dat er een bier- en wijnproeverij in de Beergarden was. Overal waren fire pits en kids konden in grote schommels aan de bomen hangen, bean bag spelen en darten en gingen daarna heerlijk slapen terwijl we op onze veranda verder borrelden.
De volgende ochtend gingen we naar een Olijf boom gaard, ja het leek echt alsof we net als de deelnemers van wie-is-de-mol in Toscane waren. De bomen waren meegenomen door de Spaanse missionarissen naar Californië, en daarna naar Texas overgekomen met alle import (de oude Texanen vinden dat er teveel mensen uit Californië met hun gewoontes hier naar toe verhuisd zijn ). De boomgaard was mooi, de tour interessant en de proeverij daarna heel leuk. De kids gingen ook heel serieus hun olie swirlen, (met de handen warm maken) en ruiken en af en toe durfden ze te proeven. Ze (de olijfmakers) hebben veel prijzen gewonnen, en we hebben een heerlijke lunch afgehaald om daarna in de boomgaard onder grote bomen te picknicken.
Terug in het huisje hadden we ff de tijd om af te koelen (het is ongeveer 35 graden, dus ik begrijp qua klimaat wel waarom de wijn- en olijfbomen zo goed groeien) en toen gingen we via een poortje naar de buren, Bell Winery. Wederom een supergrote tuin, met losse tafels verspreid en een bandje om ditmaal een flight witte wijn en rode wijn te proeven. Het leek wel alsof deze mensen nog nooit van COVID hadden gehoord, er zaten grote groepen en vrijgezellenfeesten allemaal zonder mask, we hebben maar een losstaand tafeltje voor ons gezin gezocht. We hadden 5 seconds meegenomen voor de kids, dat is een spel met allerlei opdrachten zoals noem 3 tv-series, 3 smaken Oreo etc binnen 5 seconds. Gelukkig kan niemand van ons gezin tegen zijn verlies en onder tijdsdruk vallen we trouwens alle 5 terug op Nederlands ipv Engels. Na 3 witte wijn kan ik vrij goed associëren, en blijkt het antwoord struisvogel op bijna alle vragen van toepassing. Met de foodtruck konden we heerlijk eten en wilden we ’s avonds als het donker was nog even gaan zwemmen. Er was een ‘trick roper’, zo’n cowboy die trucks met een touw (lasso) doet, maar het was eigenlijk erg leuk om te zien en de avond afgesloten met een duikje.
Zondag gingen we terug na eerst de “airstreamer” die dienst deed als receptie te hebben gesigneerd en daarna via de toeristische route, eerst naar Pedernales State Park voor een hike. Ze hebben hier prachtige watervallen, maar met het mooie weer van de afgelopen tijd was er maar een klein straaltje over haha. Er stonden overal waarschuwingen dat het waterpeil binnen minuten kon omslaan, maar we hebben over de rotsen geklauterd en nog net de twin falls gevonden. Daarna via de oude route terug naar Dallas, op naar een nieuwe werkweek!
Binnen de VS beginnen we voorzichtig weer werkbezoeken af te leggen, nog steeds op kleine schaal en met een hoop extra maatregelen. Met mijn US baas ging ik op werkbezoek naar Oklahoma waar de motoren voor de F35 onderhouden worden. Vanuit DFW is het een rechte snelweg, waarbij er een aantal casino’s waren zodra je de grens met de staat overging. Het bezoek was nuttig en ’s avonds heerlijk op het terras gezeten en eten afgehaald, zodat je toch ook Corona proof op Dienstreis kan.
Willem heeft nu veel en vaak sport, zijn heup was wat overbelast zodat we dinsdag voetbaltraining hebben over geslagen om woensdag vol mee te kunnen doen met zijn eerste cross country wedstrijd. Bij Oakridge hebben ze de afgelopen weken getraind op vlak terrein met zacht gemaaid gras. Zijn heup ging goed maar aangezien het een heuvel terrein was met losse steentjes, dik 34 graden en dat ze met masker moesten lopen (zie liepen tegen 2 andere scholen) ging het in het begin mis met “steken”. Op karakter heeft hij het uitgelopen maar goede klassering zat er niet in. Zijn trots op hem. Aangezien Rian op reis was en ik met Willem naar de wedstrijd was hebben we wederom fijne hulp van Ingrid gehad die Tim en Isabel ophaalde en ze aan de NL les heeft gezet. ’s Avonds met zijn allen even het zwembad ingedoken. Voor het geval mensen denken dat het allemaal rozengeur is, wij hebben hier natuurlijk ook onze beslommeringen (o.a. puberende kinderen die niet altijd overal zin in hebben…).
Vrijdag waren de kids al vrij van school voor een lang weekend. Ik had al een tijdje Hill Country op het verlanglijstje staan, een wijngebied ten zuiden van ons. Na 2,5 uur rijden kwamen we inderdaad ineens in een heuvelachtig gebied met prachtige landhuizen en zowaar een olijfgaard. We hadden een huisje geboekt in een klein relaxed resort bij Dripping Springs, dat blijkbaar de Wedding Capital van Texas genoemd wordt. Op de heenweg gingen we al naar de Treaty Oaks Distillery, dit stond voor zondag op de planning maar blijkbaar mogen ze dan geen alcohol verkopen en Thijs wilde toch wel graag een fles Bourbon meenemen. We kwamen aan in een superleuke tuin met een mooi restaurant en overal tafels onder bomen waar de drank konden proeven. Zo’n setje heet hier een Flight, en om te zorgen dat we alles konden uitproberen nam Thijs de 3 bourbons en ik 3 gins (doe maar gintonic, wa wilde dan wel)…en de kids popcorn.
We konden niet alles leegdrinken omdat we nog een stukje verder moesten rijden naar Lucky Arrow Retreat, waar we een huisje hadden geboekt. Met een gezamenlijk zwembad, Beergarden en een poortje naar de wijnestate van de buren Bell Winery. We gingen heerlijk zwemmen, met ligstoelen in het water en kwamen er toen achter dat er een bier- en wijnproeverij in de Beergarden was. Overal waren fire pits en kids konden in grote schommels aan de bomen hangen, bean bag spelen en darten en gingen daarna heerlijk slapen terwijl we op onze veranda verder borrelden.
De volgende ochtend gingen we naar een Olijf boom gaard, ja het leek echt alsof we net als de deelnemers van wie-is-de-mol in Toscane waren. De bomen waren meegenomen door de Spaanse missionarissen naar Californië, en daarna naar Texas overgekomen met alle import (de oude Texanen vinden dat er teveel mensen uit Californië met hun gewoontes hier naar toe verhuisd zijn ). De boomgaard was mooi, de tour interessant en de proeverij daarna heel leuk. De kids gingen ook heel serieus hun olie swirlen, (met de handen warm maken) en ruiken en af en toe durfden ze te proeven. Ze (de olijfmakers) hebben veel prijzen gewonnen, en we hebben een heerlijke lunch afgehaald om daarna in de boomgaard onder grote bomen te picknicken.
Terug in het huisje hadden we ff de tijd om af te koelen (het is ongeveer 35 graden, dus ik begrijp qua klimaat wel waarom de wijn- en olijfbomen zo goed groeien) en toen gingen we via een poortje naar de buren, Bell Winery. Wederom een supergrote tuin, met losse tafels verspreid en een bandje om ditmaal een flight witte wijn en rode wijn te proeven. Het leek wel alsof deze mensen nog nooit van COVID hadden gehoord, er zaten grote groepen en vrijgezellenfeesten allemaal zonder mask, we hebben maar een losstaand tafeltje voor ons gezin gezocht. We hadden 5 seconds meegenomen voor de kids, dat is een spel met allerlei opdrachten zoals noem 3 tv-series, 3 smaken Oreo etc binnen 5 seconds. Gelukkig kan niemand van ons gezin tegen zijn verlies en onder tijdsdruk vallen we trouwens alle 5 terug op Nederlands ipv Engels. Na 3 witte wijn kan ik vrij goed associëren, en blijkt het antwoord struisvogel op bijna alle vragen van toepassing. Met de foodtruck konden we heerlijk eten en wilden we ’s avonds als het donker was nog even gaan zwemmen. Er was een ‘trick roper’, zo’n cowboy die trucks met een touw (lasso) doet, maar het was eigenlijk erg leuk om te zien en de avond afgesloten met een duikje.
Zondag gingen we terug na eerst de “airstreamer” die dienst deed als receptie te hebben gesigneerd en daarna via de toeristische route, eerst naar Pedernales State Park voor een hike. Ze hebben hier prachtige watervallen, maar met het mooie weer van de afgelopen tijd was er maar een klein straaltje over haha. Er stonden overal waarschuwingen dat het waterpeil binnen minuten kon omslaan, maar we hebben over de rotsen geklauterd en nog net de twin falls gevonden. Daarna via de oude route terug naar Dallas, op naar een nieuwe werkweek!
