Week 14 Isabel 10 jaar!
Blijf op de hoogte en volg Fort
26 Oktober 2020 | Verenigde Staten, Arlington
Halloween komt eraan. Dat zien we door de pompoenen die in de voortuinen staan en ook op school. Het spooky versieren van de huizen valt dit jaar wat tegen. Het is een stuk minder dan afgelopen jaar. We denken dat het komt door covid, dat mensen liever niemand aan de deur willen hebben voor “trick and treat”. Wij denken nog na over een veilige manier voor snoepgoed klaar te leggen, bijvoorbeeld in losse zakjes. Op school wordt er gelukkig nog wel aandacht aan geschonken. Tim heeft deze week al het nodige gedaan met pumpkins, zelfs science. Isabel mag komende week op school pompoenen gaan ‘snijden’, er zijn hier speciale messensets te koop om goed te kunnen carven.
Ook dit jaar zijn we weer lid geworden van de Oakridge Parents Club (OPC). Die organiseren extra activiteiten voor de kinderen. Als voordeel heb je dan dat je af en toe een free dressday hebt. Afgelopen week waren we net op tijd om lid te worden aangezien vrijdag een free dressday was. Donderdag kregen de kinderen te horen dat ook zij in eigen kleding naar school mochten. Op zich vinden ze de schoolkleding helemaal niet vervelend maar een keer weer in eigen kleren vonden ze erg fijn.
Woensdag had Willem weer een crosscountry wedstrijd. Bij dezelfde school als twee weken geleden dus het terrein was bekend. Nu hij 8x per week sport heeft merken we dat dit soms best pittig is en zijn lijf even rust nodig heeft. Dinsdag was het hier weer lekker warm en toen ik hem ophaalde zag ik al dat hij helemaal leeg was. Voetbaltraining maar even overgeslagen. Hij heeft lering getrokken uit de vorige race en deed nu een goede warming up en dat resulteerde in een veel betere race. De wedstrijd was bij een andere private school. Wij dachten met Oakridge dat we op een ‘grote’ school zaten, deze Fort Worth Country Day is zeker 5x zo groot. Leek wel een universiteitscampus, erg indrukwekkend om al die faciliteiten te zien. Maar wij zijn blij met onze school, en de fijne omgeving die de kids daar hebben.
Afgelopen zaterdag was Isabels verjaardag maar had Willem ook een wedstrijd om 08.00. We moesten 07.30 op het veld zijn. Dus om 06:55 gezongen voor Isabel en cadeau’s gegeven. Eenmaal buiten bleek dat het heerlijk koud was. De jongens liepen als eskimo’s ingepakt op het veld. Voetbal is hier in bepaalde opzichten veel strikter dan in Nederland. Je moet hier echt bij een team staan aangemeld, incl foto. Voor elke wedstrijd loopt de scheidsrechter alle spelers langs en vraagt naar de naam. Zodra je gecheckt bent (naam en foto) mag je veld op. In NL stelden we nog wel eens een speler van ander eigen team op. Dat kan hier dus niet. Ook als je hier te laat komt moet je je bij de hoofdscheidsrechter melden, voor dezelfde check en formeel met jouw coach erbij. Afhankelijk van het veld kan dit wel een stukje lopen zijn (we hebben meer dan 23 velden). De tegenstander had spelers die te laat waren. Hun coach vond het belachelijk dat ze zich moesten melden en weigerde op overdreven negatieve wijze. De scheidsrechter liet deze spelers dan ook niet toe op het veld. Wat ervoor zorgde dat ze met 8 man op het veld bleven en door zijn reactie kreeg de coach ook een gele kaart. Heel terecht hoor want dit gedrag zijn we hier in VS echt niet gewend. Iets later was hij het weer niet eens en liet dit blijken. De scheidsrechter probeerde in gesprek te gaan met hem maar het werd alleen maar erger, dus rood. Sommige ouders (van tegenpartij) haalden hierop hun kinderen van het veld. Alle kinderen stonden echt met verbazing te kijken. In NL zijn we dit wel wat gewend maar voor hier was dit echt wel wat. We konden niet alles volgen aangezien de regel hier is dat de partijen (spelers en supporters) aan andere kant van het veld zitten. Kortom, na 15 minuten spelen (1-0 voor) was de wedstrijd afgelopen en konden we de warmte van thuis opzoeken. In ons geval de verjaardag van Isabel!!
We waren dus supervroeg wakker, en Isabel kreeg in bed een hele stapel pakketjes, naast onze kadootjes hadden ook opa& oma, Eef & Bente, Roel en Nienke en Bas& Eline een cadeau opgestuurd, jippie en dank je wel! Ze is super verwend en helemaal gelukkig gingen we aan de slag Lego bouwen , snow globes maken, verven en met worstenbroodjes ontbijten! Tussen alle belletjes door konden we de finale van de Mol kijken en toen kwamen Isabel’s twee beste vriendjes logeren. Om COVID-19 proof een feestje te vieren hadden we bedacht om naar de drive-in movie te gaan, er draaide Monsters&Co. Links van het grote scherm de mooie verlichte skyline van Fort Worth. Isabel en friends zaten achterin de kofferbak van een auto en met de andere gezinnen zaten we op onze tuinstoeltjes film te kijken en te borrelen. Isabels vriendjes bleven logeren, dus de jongens sliepen bij ons zodat ze geen last hadden van al dat geklets en gegiechel. Zondag hebben we gezellig ontbeten met z’n allen (dat kennen Amerikaanse kids niet en ze keken hun ogen uit bij de hagelslag, schuddenbuikjes en worstenbroodjes) en toen moest Isabel naar de hockeytraining. Aangezien we allemaal toch wel weinig geslapen hadden, verder heerlijk gerelaxed vandaag en Kwestie van Weten gespeeld, zelfs Tim kan nu de kaartjes lezen en ook vals spelen…
Ook dit jaar zijn we weer lid geworden van de Oakridge Parents Club (OPC). Die organiseren extra activiteiten voor de kinderen. Als voordeel heb je dan dat je af en toe een free dressday hebt. Afgelopen week waren we net op tijd om lid te worden aangezien vrijdag een free dressday was. Donderdag kregen de kinderen te horen dat ook zij in eigen kleding naar school mochten. Op zich vinden ze de schoolkleding helemaal niet vervelend maar een keer weer in eigen kleren vonden ze erg fijn.
Woensdag had Willem weer een crosscountry wedstrijd. Bij dezelfde school als twee weken geleden dus het terrein was bekend. Nu hij 8x per week sport heeft merken we dat dit soms best pittig is en zijn lijf even rust nodig heeft. Dinsdag was het hier weer lekker warm en toen ik hem ophaalde zag ik al dat hij helemaal leeg was. Voetbaltraining maar even overgeslagen. Hij heeft lering getrokken uit de vorige race en deed nu een goede warming up en dat resulteerde in een veel betere race. De wedstrijd was bij een andere private school. Wij dachten met Oakridge dat we op een ‘grote’ school zaten, deze Fort Worth Country Day is zeker 5x zo groot. Leek wel een universiteitscampus, erg indrukwekkend om al die faciliteiten te zien. Maar wij zijn blij met onze school, en de fijne omgeving die de kids daar hebben.
Afgelopen zaterdag was Isabels verjaardag maar had Willem ook een wedstrijd om 08.00. We moesten 07.30 op het veld zijn. Dus om 06:55 gezongen voor Isabel en cadeau’s gegeven. Eenmaal buiten bleek dat het heerlijk koud was. De jongens liepen als eskimo’s ingepakt op het veld. Voetbal is hier in bepaalde opzichten veel strikter dan in Nederland. Je moet hier echt bij een team staan aangemeld, incl foto. Voor elke wedstrijd loopt de scheidsrechter alle spelers langs en vraagt naar de naam. Zodra je gecheckt bent (naam en foto) mag je veld op. In NL stelden we nog wel eens een speler van ander eigen team op. Dat kan hier dus niet. Ook als je hier te laat komt moet je je bij de hoofdscheidsrechter melden, voor dezelfde check en formeel met jouw coach erbij. Afhankelijk van het veld kan dit wel een stukje lopen zijn (we hebben meer dan 23 velden). De tegenstander had spelers die te laat waren. Hun coach vond het belachelijk dat ze zich moesten melden en weigerde op overdreven negatieve wijze. De scheidsrechter liet deze spelers dan ook niet toe op het veld. Wat ervoor zorgde dat ze met 8 man op het veld bleven en door zijn reactie kreeg de coach ook een gele kaart. Heel terecht hoor want dit gedrag zijn we hier in VS echt niet gewend. Iets later was hij het weer niet eens en liet dit blijken. De scheidsrechter probeerde in gesprek te gaan met hem maar het werd alleen maar erger, dus rood. Sommige ouders (van tegenpartij) haalden hierop hun kinderen van het veld. Alle kinderen stonden echt met verbazing te kijken. In NL zijn we dit wel wat gewend maar voor hier was dit echt wel wat. We konden niet alles volgen aangezien de regel hier is dat de partijen (spelers en supporters) aan andere kant van het veld zitten. Kortom, na 15 minuten spelen (1-0 voor) was de wedstrijd afgelopen en konden we de warmte van thuis opzoeken. In ons geval de verjaardag van Isabel!!
We waren dus supervroeg wakker, en Isabel kreeg in bed een hele stapel pakketjes, naast onze kadootjes hadden ook opa& oma, Eef & Bente, Roel en Nienke en Bas& Eline een cadeau opgestuurd, jippie en dank je wel! Ze is super verwend en helemaal gelukkig gingen we aan de slag Lego bouwen , snow globes maken, verven en met worstenbroodjes ontbijten! Tussen alle belletjes door konden we de finale van de Mol kijken en toen kwamen Isabel’s twee beste vriendjes logeren. Om COVID-19 proof een feestje te vieren hadden we bedacht om naar de drive-in movie te gaan, er draaide Monsters&Co. Links van het grote scherm de mooie verlichte skyline van Fort Worth. Isabel en friends zaten achterin de kofferbak van een auto en met de andere gezinnen zaten we op onze tuinstoeltjes film te kijken en te borrelen. Isabels vriendjes bleven logeren, dus de jongens sliepen bij ons zodat ze geen last hadden van al dat geklets en gegiechel. Zondag hebben we gezellig ontbeten met z’n allen (dat kennen Amerikaanse kids niet en ze keken hun ogen uit bij de hagelslag, schuddenbuikjes en worstenbroodjes) en toen moest Isabel naar de hockeytraining. Aangezien we allemaal toch wel weinig geslapen hadden, verder heerlijk gerelaxed vandaag en Kwestie van Weten gespeeld, zelfs Tim kan nu de kaartjes lezen en ook vals spelen…
