Week 27: Business as usual, never a dull moment
Blijf op de hoogte en volg Fort
24 Januari 2022 | Verenigde Staten, Arlington
Aangezien de omikron besmettingen ook hier om zich heen slaan en ook bij de docenten van school was besloten om dinsdag de school dicht te houden zodat alle docenten, en evt kinderen de quarantaine van 5 dagen konden volmaken om woensdag weer naar school te kunnen. Rian moest naar het werk en aangezien de schoonmaakdames kwamen heeft Thijs met de kinderen hun voorbeeld gevolgd en de bovenverdieping grondig schoongemaakt.
Elke avond duikt Thijs weer achter de pc of boeken om aan zijn studie te werken. De een na laatste theoretische module... Komende week het eindrapport inleveren en dan een weekje even geen studie om daarna met de laatste module te beginnen. Het voelt gek om dan dit studie gedeelte af te ronden, daar waar het in september 2019 begon. Trots op het feit dat hij alles gehaald heeft binnen de termijnen. Nu de laatste befaamde loodjes en daarna beginnen met afstuderen. Hiervoor komende week ook een afspraak met zijn vakgebied. Wordt vervolgd!
De temperaturen daalden hier toch wel tot winters en onder het vriespunt. ’s-Nachts rond -7 en overdag rondom 0. Woensdag en donderdag stond er ook een ijzige wind waardoor de sport, voetbal voor Willem werd afgelast. Tim had zijn eerste indoor wedstrijd ter voorbereiding op het komende seizoen. Hij had nog nooit echt indoor gespeeld en tegen een Mexicaans team van straatvoetballers was dit best even wennen. Spel gaat sneller en fysieker, dit was indrukwekkend. Goed voor het leerproces. Om mee te kunnen doen was het weer lekker Amerikaans met heel veel formulieren, birth certifcate, checks, foto’s etc.. Dus maar weer alle gegevens mee. Hoe makkelijk en soepel gaat het in NL….
Willem had een toernooi het weekend. Gelukkig is men hier niet van de tijd of planning en verandert alles nog meerdere malen. We raken er aan gewend. Dus zaterdag had hij 2 wedstrijden, waarvan een om 18:00. Aangezien het hier om 18:00 ook donker wordt en heel snel koud was dit een belevenis voor ons als ouders. Aan de kant van het veld zaten ouders in winterkleding, slaapzakken en zelfs in de auto als hun kind op het veld tegenover de parkeerplaats moest voetballen. Ook zondagochtend, wedstrijd om 08:00 (dus om 06:50 vertrek aangezien het 35 min rijden was), hele winterse taferelen gezien. Zelfs vaders die in hun winterse camouflage kleding kwamen kijken. Wij als Hollanders gewoon in spijkerbroek en winterjas, business as usual. De jongens hebben goed gevoetbald alleen de laatste wedstrijd verloren van de scheids. Die weigerde te fluiten tegen de fysieke speelwijze van de tegenstander (FC Dallas). Die duwden opzichtig met twee handen onze jongens weg en tegen de grond. Een beetje hardheid mogen ze nog wel leren maar dit was wel te. Voordeel was dat we geen wedstrijd meer hoefde te spelen op zondag en lekker warm naar huis konden. Eind van de middag hebben Rian en Thijs lekker buiten afgesloten aangezien het in het zonnetje ineens weer 20 graden was. Rian heeft speciale druppels gekocht voor de “Texaanse” pollen, er bestaat dus ook echt een middel speciaal hiervoor. Het helpt een beetje, het niezen overdag wordt minder en hopelijk helpt een ander klimaat in Washington komende dagen op dienstreis ook.
Ons huis in NL vordert gestaag. Begin april zou het opgeleverd moeten worden. We denken dat onze blog goed gelezen wordt, want na onze mededeling over de start van de terugkeerplanning lag er op maandag al een mail van het verhuisbedrijf dat Defensie gebruikt. Beetje eerder dan verwacht, maar wel makkelijk dat we nu al onze vragen konden stellen. En omdat we niet weten wie er allemaal mee (kan) lezen op de blog, kan ik niet al te veel vertellen over het werk, maar inmiddels staat nu ook in de Nederlandse kranten dat onze F35 al aan hun eerste uitzending gaan beginnen. Flinke klus, maar gelukkig hebben we hier al ervaring met andere operators waardoor ik onze NL collega’s kan ondersteunen met de voorbereidingen. Een normale week hier, business as usual maar never a dull moment!