Week 20 en 21: Bewogen weken...
Blijf op de hoogte en volg Fort
14 December 2020 | Verenigde Staten, Arlington
Na terugkomst begonnen we aan een gewone school en werkweek. Helaas kwam dinsdag avond de voorwaarschuwing dat het einde voor moeder Rian nu echt was. Woensdagochtend, onze tijd, bleek het inderdaad zover te zijn. Ze was overleden, gelukkig zonder pijn of angst. Aangezien we hier al wat rekening mee hadden gehouden ging het regelen voor terugkeer soepel. Thijs nam de VS/thuis agenda voor zijn rekening en Rian richtte zich op terugkeer naar NL. Door de super service vanuit Defensie was er binnen een uur een ticket voor diezelfde dag. Dus koffer pakken voor alle gelegenheden en buurman bereid gevonden die Rian naar vliegveld zou brengen. De roller coaster was begonnen (toepasselijk dat onze Danny Vera in deze periode, volkomen terecht, nr1 in de top 2000 was geworden).
Met Rian naar NL was het even passen en meten in de VS met alle agenda’s. Gelukkig is het fijn dat je goede (NL) buren hebt die hielpen waar nodig. Donderdag was nog business as usual maar vanaf vrijdag werd het aanpassen. Voor Willem stond het tournament of Champions of North Texas op het programma. North Texas is een gebied (globaal) minimaal zo groot als Benelux en groot gedeelte Duitsland. Alle nummers een van de diverse voetbal leagues waren aanwezig. Plaats van handeling was een uur rijden vanuit ons. Dus op zaterdag om 06:30 vertrek... Er stonden 3 wedstrijden op het programma. Aangezien Thijs toch thuis wat zaken moeste regelen ging Willem met de buren mee. De 1e was gewonnen en 2e net verloren. De 3e wonnen ze met 5-0 waardoor ze op doelsaldo door mochten naar de halve finale op zondag. Willem en Clint (buurjongen) zorgden voor de goals en assists en Calvin als stofzuiger achterin. De coach belde zondagochtend speciaal voor hun om zeker te stellen dat ze er waren. Natuurlijk waren ze er! Na een moeizame gewonnen eerste wedstrijd tegen de (formele nr 1 uit Waco en van de zaterdag) waarin Willem de eerste en enige gele kaart kreeg, niemand weet nog waarvoor, mochten ze ’s middags de finale spelen. Ondanks een veld overwicht kwamen ze niet tot scoren tot vlak voor tijd. Na de 1-0 viel er een deken van ze af en werd het nog 2-0. Dus kampioen van North Texas!! Tim en Isabel moesten ook mee al hadden die er weinig zin in. Hele weekend stond in teken van dit toernooi. Dus met Isabel de belofte dat zij op zondag mochten kiezen wat ze wilden eten. Willem gedoucht en iedereen uitgeput op de bank is Thijs naar Sonic gereden voor eten af te halen.
Helaas werd dit een vervelend verhaal. Na de bestelling, voor het eerst sinds we hier zijn een keer een complete bestelling (vrijwel altijd zijn ze incompleet), dus Thijs gelukkig. Voorzichtig zet hij de auto in zijn achteruit om weg te gaan blijkt een serveerster achter hem te staan die om welke onverklaarbare reden dan ook iemand op doorgaande weg/onjuiste plek serveert. Maar ja, ik ben in de auto vs voetganger dus schuldig. Na een circus met alle toeters en bellen (2 polities auto’s met sirene en zwaailicht, 1 brandweerauto met sirene en zwaailicht en ambulance met sirene en zwaailicht (incl 3 broeders) van bijna een uur naar huis gegaan met flinke schrik en horrorgedachten van alle mogelijke toekomstige aanklachten. Eten heb ik maar weggegooid…
Verzekering gebeld en alles doorgegeven. Langzaam aan kwam er wat meer informatie boven water, en bleken we bij de autoverzekering een liability verzekering genomen te hebben voor dit soort zaken. Ergens kon Rian zich nog herinneren een rechtsbijstand afgesloten te hebben voor de periode dat we in de VS woonden, en toen we die polis gingen zoeken bleek dat we gelukkig ook een aansprakelijkheidsverzekering afgesloten hadden. Na lange telefoontjes werd de case geaccepteerd door de autoverzekering die alle schade zal vergoeden. Nu kan dat flink oplopen want alleen al die ambulance rit kan hier rond de 8000 dollar kosten. We zijn erg opgelucht dat we bij aankomst in de US ons door al die verzekeringspapieren heen hebben gewerkt.
Ondertussen zat ik (Rian) in haar eigen achtbaan met een begrafenis, zeker met de Covid beperkingen. Er mochten maar 30 mensen aanwezig zijn bij de dienst, en met zo’n grote familie betekende dat dat we alleen alle ooms & tantes en slechts enkele vrienden van mijn ouders uit konden nodigen. Gelukkig had de kerk wel een praktische oplossing; alle andere vrienden, familieleden en bekenden konden online met de kerkomroep meeluisteren dat leek me toch beter dan via Zoom… Het was een hectische week, het begon al met een heenvlucht die te laat vertrok omdat er mensen van boord werden gehaald die zich niet aan de mondkapjes verplichting hielden. Met nog 32 minuten haalde ik wel de overstap in Atlanta, om in een 70% bezet vliegtuig aan te komen; hoe kunnen al deze mensen intercontinentaal reizen?? Gelukkig stond mijn zus op Schiphol te wachten en hadden we intensieve maar ook fijne dagen samen. Met alle COVID beperkingen Ank en Huib buiten gezien en getrakteerd op oer Hollandsche oliebollen. Een week later op vrijdag ben ik, door de “Texas Taxi” naar Schiphol gebracht en weer teruggevlogen naar de VS met een extra koffer met lekkers en kadootjes, heerlijk om weer bij Thijs en de kids te zijn. Voorlopig heel veel, want de komende 10 dagen in zelf quarantaine, maar ik vind het eigenlijk wel lekker om even thuis te zijn en nergens naar toe te hoeven, nou ja mogen. Het huis is prachtig versierd, met een supergrote kerstboom (er zat zelfs een advies bij hoeveel lampjes en ornamenten erin moeten) en wij gaan even bijkomen met z’n vijfjes! Tot volgende week!
Met Rian naar NL was het even passen en meten in de VS met alle agenda’s. Gelukkig is het fijn dat je goede (NL) buren hebt die hielpen waar nodig. Donderdag was nog business as usual maar vanaf vrijdag werd het aanpassen. Voor Willem stond het tournament of Champions of North Texas op het programma. North Texas is een gebied (globaal) minimaal zo groot als Benelux en groot gedeelte Duitsland. Alle nummers een van de diverse voetbal leagues waren aanwezig. Plaats van handeling was een uur rijden vanuit ons. Dus op zaterdag om 06:30 vertrek... Er stonden 3 wedstrijden op het programma. Aangezien Thijs toch thuis wat zaken moeste regelen ging Willem met de buren mee. De 1e was gewonnen en 2e net verloren. De 3e wonnen ze met 5-0 waardoor ze op doelsaldo door mochten naar de halve finale op zondag. Willem en Clint (buurjongen) zorgden voor de goals en assists en Calvin als stofzuiger achterin. De coach belde zondagochtend speciaal voor hun om zeker te stellen dat ze er waren. Natuurlijk waren ze er! Na een moeizame gewonnen eerste wedstrijd tegen de (formele nr 1 uit Waco en van de zaterdag) waarin Willem de eerste en enige gele kaart kreeg, niemand weet nog waarvoor, mochten ze ’s middags de finale spelen. Ondanks een veld overwicht kwamen ze niet tot scoren tot vlak voor tijd. Na de 1-0 viel er een deken van ze af en werd het nog 2-0. Dus kampioen van North Texas!! Tim en Isabel moesten ook mee al hadden die er weinig zin in. Hele weekend stond in teken van dit toernooi. Dus met Isabel de belofte dat zij op zondag mochten kiezen wat ze wilden eten. Willem gedoucht en iedereen uitgeput op de bank is Thijs naar Sonic gereden voor eten af te halen.
Helaas werd dit een vervelend verhaal. Na de bestelling, voor het eerst sinds we hier zijn een keer een complete bestelling (vrijwel altijd zijn ze incompleet), dus Thijs gelukkig. Voorzichtig zet hij de auto in zijn achteruit om weg te gaan blijkt een serveerster achter hem te staan die om welke onverklaarbare reden dan ook iemand op doorgaande weg/onjuiste plek serveert. Maar ja, ik ben in de auto vs voetganger dus schuldig. Na een circus met alle toeters en bellen (2 polities auto’s met sirene en zwaailicht, 1 brandweerauto met sirene en zwaailicht en ambulance met sirene en zwaailicht (incl 3 broeders) van bijna een uur naar huis gegaan met flinke schrik en horrorgedachten van alle mogelijke toekomstige aanklachten. Eten heb ik maar weggegooid…
Verzekering gebeld en alles doorgegeven. Langzaam aan kwam er wat meer informatie boven water, en bleken we bij de autoverzekering een liability verzekering genomen te hebben voor dit soort zaken. Ergens kon Rian zich nog herinneren een rechtsbijstand afgesloten te hebben voor de periode dat we in de VS woonden, en toen we die polis gingen zoeken bleek dat we gelukkig ook een aansprakelijkheidsverzekering afgesloten hadden. Na lange telefoontjes werd de case geaccepteerd door de autoverzekering die alle schade zal vergoeden. Nu kan dat flink oplopen want alleen al die ambulance rit kan hier rond de 8000 dollar kosten. We zijn erg opgelucht dat we bij aankomst in de US ons door al die verzekeringspapieren heen hebben gewerkt.
Ondertussen zat ik (Rian) in haar eigen achtbaan met een begrafenis, zeker met de Covid beperkingen. Er mochten maar 30 mensen aanwezig zijn bij de dienst, en met zo’n grote familie betekende dat dat we alleen alle ooms & tantes en slechts enkele vrienden van mijn ouders uit konden nodigen. Gelukkig had de kerk wel een praktische oplossing; alle andere vrienden, familieleden en bekenden konden online met de kerkomroep meeluisteren dat leek me toch beter dan via Zoom… Het was een hectische week, het begon al met een heenvlucht die te laat vertrok omdat er mensen van boord werden gehaald die zich niet aan de mondkapjes verplichting hielden. Met nog 32 minuten haalde ik wel de overstap in Atlanta, om in een 70% bezet vliegtuig aan te komen; hoe kunnen al deze mensen intercontinentaal reizen?? Gelukkig stond mijn zus op Schiphol te wachten en hadden we intensieve maar ook fijne dagen samen. Met alle COVID beperkingen Ank en Huib buiten gezien en getrakteerd op oer Hollandsche oliebollen. Een week later op vrijdag ben ik, door de “Texas Taxi” naar Schiphol gebracht en weer teruggevlogen naar de VS met een extra koffer met lekkers en kadootjes, heerlijk om weer bij Thijs en de kids te zijn. Voorlopig heel veel, want de komende 10 dagen in zelf quarantaine, maar ik vind het eigenlijk wel lekker om even thuis te zijn en nergens naar toe te hoeven, nou ja mogen. Het huis is prachtig versierd, met een supergrote kerstboom (er zat zelfs een advies bij hoeveel lampjes en ornamenten erin moeten) en wij gaan even bijkomen met z’n vijfjes! Tot volgende week!
