Week 28 Master (chef)
Blijf op de hoogte en volg Fort
01 Februari 2021 | Verenigde Staten, Arlington
Deze week stond weer in het teken van studie, Thijs moest 5 van de 6 vakken gehaald hebben om volgende maand met de Master te mogen starten. Aangezien het tentamen van het 6e vak uitgesteld was, stond er nu wel erg veel druk om het 5e vak op tijd in te leveren, en vooral nagekeken te laten hebben (de docent had formeel 2 x 14 dagen de tijd). Vorige week had Thijs zijn concept verslag terug, met slechts enkele opmerkingen, dus na een paar dagen hard werken heeft hij zijn eindverslag ingeleverd. Met dank aan het tijdsverschil ging er maar een nacht overheen en had hij de volgende ochtend al bericht dat hij zijn literatuurstudie gehaald had! Ik zat in een telcon, dus de champagne kon nog niet open, maar de borrel hebben we zaterdag avond heerlijk ingehaald!
Deze week hebben we ons weer eens verbaasd over het temperatuur verschil, ’s nachts was het -4 en zaterdagmiddag konden we heerlijk buiten zitten met 24 graden. Isabel had deze week uitgekozen om zowaar in een rokje naar school te willen, wat gebeurt hier??? De schoolwedstrijden van Willem zijn deze week weer afgelast. De voetbalcoach van de jongens was op zaterdag verhinderd en de training van Tim ging niet door, Tim was heeeeel erg teleurgesteld. Hij voetbalt elke dag met Willem en buurjongen op straat. Echt bloed fanatiek. De training van Willem ging wel door. Hij kreeg training van een andere coach, de voorzitter en oprichter van Invictus SC. De club is verbonden aan de kerk. Deze coach was erg fanatiek en gelovig, de training werd afgesloten met een gezamenlijk gebed. Zowel het gebed, de intensiteit, en volume van de coach maakte enorme indruk op de jongens. Ze waren erg rustig. De coach vond deze groep erg “shy”. Dit zijn ze op zich niet maar deze keer wel!!! Na de training hebben we de LEGO puzzel afgemaakt. Het was verslavend, iedereen deed afgelopen week telkens een stukje. Was erg leuk.
Zaterdagavond was ‘date night’. Dit doen we regelmatig om ook even wat quality time samen te hebben. Alhoewel we erachter kwamen dat deze tijd steeds later is aangezien de kinderen ouder worden en later naar bed gaan, haha. Dry january hebben we niet gehaald… we hadden weer genoeg te vieren met goede cijfers en succesvolle briefings. En met een heerlijk gerecht. Daar hoort een glaasje bij. Op het menu stond: ‘Costolette di maiale con salvia’. Een heerlijk gerecht van Jamie. Je had hiervoor dikke varkenskarbonades nodig. Gelukkig wonen we in Texas, dus dikke stukken vlees vinden is geen probleem. Het gerecht was een succes, de wijn ook trouwens. Het was weer een heerlijk avondje samen thuis.
Zondag gingen we na het huiswerkrondje sightseeing, deze keer naar Waxahachie (wek-sa-hetsjie). Dit ligt op 35 minuten rijden van ons vandaan. We moesten er altijd een beetje om lachen om de naam telkens op de verkeersborden te zien. Toen we naar Houston gingen, kwam ik het ineens tegen in de Lonely Planet en het werd omschreven als een van de mooiste stadjes van Texas. Toen bleek dat een aantal huizen bekend stond als de Gingerbread trail was het niet moeilijk de kids te overtuigen dat we eens moesten gaan toeren.
Voor Amerikaanse begrippen heel oud, in 1850 is het stadje bij de creek gesticht, het was toen een rijk gebied dankzij de katoen industrie. Wij vonden het heel charmant, Willem vond het vergane glorie. Het centrum bestaat uit een pleintje rondom het Ellis County Courthouse, mooie oude gebouwen, gave muurschilderingen (zelfs op de openbare toilet) en overal zijn Hachie hearts geplaatst in het centrum. Er is een hele rondrit uitgezet in de stad langs de Gingerbread huizen, die vernoemd zijn naar de bouwstijl. Prachtige hout bewerkte huizen in mooie kleuren.
Afgelopen week is Thijs op zoek gegaan naar een ‘smoker’. Nee, niet wat je er in NL van denkt…. Dat is hier nog best een wetenschap. Het is een bbq waar je met houtblokken en kolen echt kunt roken, en je vlees lang kunt laten garen en op einde andere stukken kunt grillen. Ik was verbaasd dat deze bbq’s rond de 120 kilo kunnen zijn. Dat is vanwege de dikte van het staal om de warmte vast te houden. Die verplaatst je niet zo snel. Maar we gaan ons erin verdiepen! Wordt vervolgd….
Deze week hebben we ons weer eens verbaasd over het temperatuur verschil, ’s nachts was het -4 en zaterdagmiddag konden we heerlijk buiten zitten met 24 graden. Isabel had deze week uitgekozen om zowaar in een rokje naar school te willen, wat gebeurt hier??? De schoolwedstrijden van Willem zijn deze week weer afgelast. De voetbalcoach van de jongens was op zaterdag verhinderd en de training van Tim ging niet door, Tim was heeeeel erg teleurgesteld. Hij voetbalt elke dag met Willem en buurjongen op straat. Echt bloed fanatiek. De training van Willem ging wel door. Hij kreeg training van een andere coach, de voorzitter en oprichter van Invictus SC. De club is verbonden aan de kerk. Deze coach was erg fanatiek en gelovig, de training werd afgesloten met een gezamenlijk gebed. Zowel het gebed, de intensiteit, en volume van de coach maakte enorme indruk op de jongens. Ze waren erg rustig. De coach vond deze groep erg “shy”. Dit zijn ze op zich niet maar deze keer wel!!! Na de training hebben we de LEGO puzzel afgemaakt. Het was verslavend, iedereen deed afgelopen week telkens een stukje. Was erg leuk.
Zaterdagavond was ‘date night’. Dit doen we regelmatig om ook even wat quality time samen te hebben. Alhoewel we erachter kwamen dat deze tijd steeds later is aangezien de kinderen ouder worden en later naar bed gaan, haha. Dry january hebben we niet gehaald… we hadden weer genoeg te vieren met goede cijfers en succesvolle briefings. En met een heerlijk gerecht. Daar hoort een glaasje bij. Op het menu stond: ‘Costolette di maiale con salvia’. Een heerlijk gerecht van Jamie. Je had hiervoor dikke varkenskarbonades nodig. Gelukkig wonen we in Texas, dus dikke stukken vlees vinden is geen probleem. Het gerecht was een succes, de wijn ook trouwens. Het was weer een heerlijk avondje samen thuis.
Zondag gingen we na het huiswerkrondje sightseeing, deze keer naar Waxahachie (wek-sa-hetsjie). Dit ligt op 35 minuten rijden van ons vandaan. We moesten er altijd een beetje om lachen om de naam telkens op de verkeersborden te zien. Toen we naar Houston gingen, kwam ik het ineens tegen in de Lonely Planet en het werd omschreven als een van de mooiste stadjes van Texas. Toen bleek dat een aantal huizen bekend stond als de Gingerbread trail was het niet moeilijk de kids te overtuigen dat we eens moesten gaan toeren.
Voor Amerikaanse begrippen heel oud, in 1850 is het stadje bij de creek gesticht, het was toen een rijk gebied dankzij de katoen industrie. Wij vonden het heel charmant, Willem vond het vergane glorie. Het centrum bestaat uit een pleintje rondom het Ellis County Courthouse, mooie oude gebouwen, gave muurschilderingen (zelfs op de openbare toilet) en overal zijn Hachie hearts geplaatst in het centrum. Er is een hele rondrit uitgezet in de stad langs de Gingerbread huizen, die vernoemd zijn naar de bouwstijl. Prachtige hout bewerkte huizen in mooie kleuren.
Afgelopen week is Thijs op zoek gegaan naar een ‘smoker’. Nee, niet wat je er in NL van denkt…. Dat is hier nog best een wetenschap. Het is een bbq waar je met houtblokken en kolen echt kunt roken, en je vlees lang kunt laten garen en op einde andere stukken kunt grillen. Ik was verbaasd dat deze bbq’s rond de 120 kilo kunnen zijn. Dat is vanwege de dikte van het staal om de warmte vast te houden. Die verplaatst je niet zo snel. Maar we gaan ons erin verdiepen! Wordt vervolgd….
