Week 31 SNOVID 21…
Blijf op de hoogte en volg Fort
22 Februari 2021 | Verenigde Staten, Arlington
Dit is een langere blog dan jullie gewend zijn. Maar het was een aparte week…
Voor de “Game of throne” kenners/liefhebbers, winter is coming… Alsof we het onheil aan voelden komen, Winter did came. Zondagavond lekker warm naar bed gegaan, maandagochtend voelde het al koud aan buiten de dekens. Thijs wilde op tijd opstaan om aan de studie en werk te gaan. De rest had vrij i.v.m. ‘Presidents day’. Daar waar voor gewaarschuwd werd was werkelijkheid geworden: “power outage”, lees stroomstoring. Iedereen maar even in bed gelaten en met de Nederlandse gedachte/ervaring dat het snel weer opgelost zou zijn. Dus warme kleren aan en het beste ervan maken tot de stroom weer terug zou zijn. Toch maar even met de buren geappt of zij er ook last van hadden; onze wijk zat geheel zonder stroom. Op het nieuws /netwerk energie provider zagen we al dat er veel mensen zonder stroom zaten in onze regio. Er lag wel een dik pak sneeuw en de zon scheen, dus toch lekker buiten in de sneeuw spelen, een beetje wintersport gevoel. Gelukkig hadden we onze wintersport en thermo kleding bij ons. Daarna binnen warme kleren aan maar we merkten dat het huis toch steeds kouder werd en we minder snel warm werden. Nou ja, het zou wel snel opgelost worden. Al begon de twijfel wel te komen aangezien we ons wel beseffen dat we in de VS wonen. Daar is het toch wat anders georganiseerd…
Gelukkig had Thijs op vrijdag al extra boodschappen gedaan dus qua eten en drinken konden we een tijd vooruit. Aangezien het gasfornuis nog werkte konden we koken en eten. Al was het wel vreemd om met warme kleding aan tafel te zitten. We hadden gelukkig ook nog stromend water, al mochten we dat niet direct gebruiken aangezien ook het waterzuiveringsinstallatie eruit lag. Het moest eerst gekookt worden om te gebruiken. Ook het feit dat je geen vanzelfsprekend licht meer hebt maakte het apart. Kaarsen aan, kerstverlichting op batterij uit de kerstdoos gehaald en er toch maar wat feestelijks van gemaakt. In de avond koelde het verder af en hebben we de kinderen bij elkaar gelegd in de gameroom aangezien de warme lucht die er nog was naar boven trekt. Wel extra dekens erbij gelegd en warme pyjama’s. Onze eigen slaapkamer beneden was zodanig koud (14 graden) dat we besloten om in de logeer/studeer kamer te slapen. Na een relatief warme nacht onder alle dekens bleek in de ochtend dat er nog steeds geen stroom was. We hoorde een paar piepjes en hoopten dat dit de oven en koelkast waren die weer aansprongen. Maar het was het alarm dat op de spaarstand ging. Het was inmiddels in huis afgekoeld tot 8 graden. Dus maar een paar pannen op het vuur waarin we water kookten. Ook de koelkast leeggehaald en in de koelbox in de garage gezet en de diepvries inhoud in koeltassen in de tuin gezet. Tja je wordt inventief. De informatie vanuit energieleverancier was minimaal en wat we konden vinden zonder WiFi en met het overbelaste netwerk stemde niet hoopvol. Dit kon nog wel eens wat langer gaan duren. “Apparently America can put a man on the moon but Texas can’t keep the lights on. Houston we have a problem”.
Terwijl ik (Rian) met de kids op de bank zat, zat ik naar de open haard te kijken die op gas werkt en alleen via elektriciteit aan gaat, dit zou je toch moeten kunnen omzeilen…toch even de huisbaas gebeld. Die gaf aan dat die mogelijk ook op batterijen werkte. Toch nog een beetje extra warmte maar totaal ontoereikend om het huis echt te verwarmen. De huisbaas had meerdere vragen gekregen van mede bewoners en had hen op ons idee gewezen en dat wij er nu ‘verstand’ van hadden. Dus samen met de buurman zijn we wat huizen af gegaan en mensen geholpen. Aangezien we niet zoveel batterijen hadden zijn we samen toch heel voorzichtig naar de Best Buy gereden die redelijk in de buurt is. De wegen waren heel glad en met veel sneeuw. Toch voelden de chauffeurs in de grote pick ups met 4 wheeldrive zich stoer en reden als gekken. We merkten dat er in onze buurt vaak auto’s stationair draaiden. Mensen gebruikten dit om de mobieltjes op te laden en zelf ook wat warm te worden. “I’m actually drinking a beer in my car charging my phones and getting warm”.
Aangezien we nu toch al meer dan een dag zonder verwarming waren en ook onze telefoons leeg begonnen te raken besloten om voorzichtig naar een collega te rijden die nog wel stroom hadden. De andere Nederlanders waren hier ook. Dus even een paar uurtjes opgewarmd en opgeladen weer terug naar ons koude en kille huis. Willem is daar blijven slapen. Dus toch maar op de terugweg naar de fast food gereden. Tja, die hebben gewoon stroom en zijn open. Eerste levensbehoefte hier. We hadden de open haard aangelaten en daarmee blijft de temperatuur binnen tussen de 8 en 11 graden. De bank voor de kachel gezet en in dekens met z’n vieren een filmpje op de opgeladen laptop gekeken. Tijdens het omkleden hielp ik Tim met de zaklamp en hij zuchtte, waarom is deze dag zo moeilijk? Ik bedacht me dat we morgen toch maar een structurele oplossing moesten gaan zoeken. Daarna met z’n vieren op de gameroom geslapen. Het slapen gaat relatief goed, in slaapzak met daarover een dekbed is best warm. De volgende ochtend was het ijskoud in huis. Rian ging met laatste power op mobiel op zoek naar een mogelijk hotel. Alles zat vol en andere hotels hadden ook geen stroom.
Op het laatste moment bleek er nog een plekje te zijn op de Marine basis in Fort Worth. Dus op dag 3 toch de weg op gegaan om Rian, Tim en Isabel daar af te zetten. Thijs ging daarna weer naar huis om thuis te zijn als de elektriciteit er weer zou komen en om het huis te bewaken. De lodging was er goed en warm, en een onbekende mevrouw kwam pizza’s brengen voor de gezinnen zonder stroom, heel lief. Thijs heeft even snel gedoucht en toen weer naar het koude kille huis gegaan. De buren namen Willem mee van zijn logeerpartij en nodigden ons uit om bij hen te komen eten. Ook daar verlichting met kaarsje en 3 lagen kleding aan. Willem hield zelfs zijn jas aan. De kou bleef steeds meer in huis en je lijf hangen. Er was nog geen zicht op stroom. Ik had een fles whisky meegenomen, alcohol en kou mag eigenlijk niet maar toch voor het idee, ‘Talisker Dark storm’ dat vonden we wel toepasselijk. Na het eten een glaasje gedronken en opeens sprongen de lampen aan! De kinderen sprongen overeind en begonnen te dansen, rennen en schreeuwen: We hebben weer stroom!!!! Wat een heerlijk moment was dat ook omdat het volkomen onverwacht kwam. Op naar huis en alles thuis checken en aanzetten. Na drie dagen voelde het als een grote bevrijding. Verwarming voorzichtig aangezet, daarna lekker naar bed terwijl je de warmte voelde stromen.
Het geheel voelde gedeeltelijk weer als een militaire oefening in de winter. Alleen wist je toen dat het op maandag begon en op vrijdag afgelopen zou zijn. De kou die in je lijf gaat zitten, de onzekerheid hoe het verder verloopt, koud opstaan, in de kou een kop thee maken, de warmte die je dan weer even voelt, met weinig toch iets gezelligs maken en warm blijven etc.. Alleen met kinderen is het toch wat anders. Thuis hadden we een “one million dollar question”: wat ga je doen als er weer stroom is? Dansen, zingen, verwarming aanzetten, in bad, op de tablet, gamen alles kwam voorbij en merkten we hoe we dagelijkse dingen die vanzelfsprekend waren nu toch speciaal vonden. Sinds zaterdag mogen we ook weer het water gebruiken om te douchen, drinken, tandpoetsen.
We zijn er inmiddels wel achter dat alles groter is in Texas. “I hear everything is big in Texas. Apparently that includes outages.” We zijn een hele ervaring rijker die toch echt indruk heeft gemaakt. Om wat terug te kunnen doen voor anderen zijn we ons hele huis af gaan zoeken naar jassen, truien, wanten en speelgoed die we niet perse nodig hadden en hebben we met een donatie naar Mission Arlington gebracht. Je hoort of ziet niets van de overheid (het elektriciteitsnet in Texas is volledig geprivatiseerd, zonder leververplichting, zo heeft dit ook kunnen gebeuren). Ik (Rian) werd toch wel een beetje emotioneel toen ik bij Mission Arlington was, het is schrikken hoeveel mensen hulp nodig hebben in deze barre tijden en hopelijk kunnen wij zo de lokale community een beetje helpen, zie https://missionarlington.org/42889-2/.
Voor de “Game of throne” kenners/liefhebbers, winter is coming… Alsof we het onheil aan voelden komen, Winter did came. Zondagavond lekker warm naar bed gegaan, maandagochtend voelde het al koud aan buiten de dekens. Thijs wilde op tijd opstaan om aan de studie en werk te gaan. De rest had vrij i.v.m. ‘Presidents day’. Daar waar voor gewaarschuwd werd was werkelijkheid geworden: “power outage”, lees stroomstoring. Iedereen maar even in bed gelaten en met de Nederlandse gedachte/ervaring dat het snel weer opgelost zou zijn. Dus warme kleren aan en het beste ervan maken tot de stroom weer terug zou zijn. Toch maar even met de buren geappt of zij er ook last van hadden; onze wijk zat geheel zonder stroom. Op het nieuws /netwerk energie provider zagen we al dat er veel mensen zonder stroom zaten in onze regio. Er lag wel een dik pak sneeuw en de zon scheen, dus toch lekker buiten in de sneeuw spelen, een beetje wintersport gevoel. Gelukkig hadden we onze wintersport en thermo kleding bij ons. Daarna binnen warme kleren aan maar we merkten dat het huis toch steeds kouder werd en we minder snel warm werden. Nou ja, het zou wel snel opgelost worden. Al begon de twijfel wel te komen aangezien we ons wel beseffen dat we in de VS wonen. Daar is het toch wat anders georganiseerd…
Gelukkig had Thijs op vrijdag al extra boodschappen gedaan dus qua eten en drinken konden we een tijd vooruit. Aangezien het gasfornuis nog werkte konden we koken en eten. Al was het wel vreemd om met warme kleding aan tafel te zitten. We hadden gelukkig ook nog stromend water, al mochten we dat niet direct gebruiken aangezien ook het waterzuiveringsinstallatie eruit lag. Het moest eerst gekookt worden om te gebruiken. Ook het feit dat je geen vanzelfsprekend licht meer hebt maakte het apart. Kaarsen aan, kerstverlichting op batterij uit de kerstdoos gehaald en er toch maar wat feestelijks van gemaakt. In de avond koelde het verder af en hebben we de kinderen bij elkaar gelegd in de gameroom aangezien de warme lucht die er nog was naar boven trekt. Wel extra dekens erbij gelegd en warme pyjama’s. Onze eigen slaapkamer beneden was zodanig koud (14 graden) dat we besloten om in de logeer/studeer kamer te slapen. Na een relatief warme nacht onder alle dekens bleek in de ochtend dat er nog steeds geen stroom was. We hoorde een paar piepjes en hoopten dat dit de oven en koelkast waren die weer aansprongen. Maar het was het alarm dat op de spaarstand ging. Het was inmiddels in huis afgekoeld tot 8 graden. Dus maar een paar pannen op het vuur waarin we water kookten. Ook de koelkast leeggehaald en in de koelbox in de garage gezet en de diepvries inhoud in koeltassen in de tuin gezet. Tja je wordt inventief. De informatie vanuit energieleverancier was minimaal en wat we konden vinden zonder WiFi en met het overbelaste netwerk stemde niet hoopvol. Dit kon nog wel eens wat langer gaan duren. “Apparently America can put a man on the moon but Texas can’t keep the lights on. Houston we have a problem”.
Terwijl ik (Rian) met de kids op de bank zat, zat ik naar de open haard te kijken die op gas werkt en alleen via elektriciteit aan gaat, dit zou je toch moeten kunnen omzeilen…toch even de huisbaas gebeld. Die gaf aan dat die mogelijk ook op batterijen werkte. Toch nog een beetje extra warmte maar totaal ontoereikend om het huis echt te verwarmen. De huisbaas had meerdere vragen gekregen van mede bewoners en had hen op ons idee gewezen en dat wij er nu ‘verstand’ van hadden. Dus samen met de buurman zijn we wat huizen af gegaan en mensen geholpen. Aangezien we niet zoveel batterijen hadden zijn we samen toch heel voorzichtig naar de Best Buy gereden die redelijk in de buurt is. De wegen waren heel glad en met veel sneeuw. Toch voelden de chauffeurs in de grote pick ups met 4 wheeldrive zich stoer en reden als gekken. We merkten dat er in onze buurt vaak auto’s stationair draaiden. Mensen gebruikten dit om de mobieltjes op te laden en zelf ook wat warm te worden. “I’m actually drinking a beer in my car charging my phones and getting warm”.
Aangezien we nu toch al meer dan een dag zonder verwarming waren en ook onze telefoons leeg begonnen te raken besloten om voorzichtig naar een collega te rijden die nog wel stroom hadden. De andere Nederlanders waren hier ook. Dus even een paar uurtjes opgewarmd en opgeladen weer terug naar ons koude en kille huis. Willem is daar blijven slapen. Dus toch maar op de terugweg naar de fast food gereden. Tja, die hebben gewoon stroom en zijn open. Eerste levensbehoefte hier. We hadden de open haard aangelaten en daarmee blijft de temperatuur binnen tussen de 8 en 11 graden. De bank voor de kachel gezet en in dekens met z’n vieren een filmpje op de opgeladen laptop gekeken. Tijdens het omkleden hielp ik Tim met de zaklamp en hij zuchtte, waarom is deze dag zo moeilijk? Ik bedacht me dat we morgen toch maar een structurele oplossing moesten gaan zoeken. Daarna met z’n vieren op de gameroom geslapen. Het slapen gaat relatief goed, in slaapzak met daarover een dekbed is best warm. De volgende ochtend was het ijskoud in huis. Rian ging met laatste power op mobiel op zoek naar een mogelijk hotel. Alles zat vol en andere hotels hadden ook geen stroom.
Op het laatste moment bleek er nog een plekje te zijn op de Marine basis in Fort Worth. Dus op dag 3 toch de weg op gegaan om Rian, Tim en Isabel daar af te zetten. Thijs ging daarna weer naar huis om thuis te zijn als de elektriciteit er weer zou komen en om het huis te bewaken. De lodging was er goed en warm, en een onbekende mevrouw kwam pizza’s brengen voor de gezinnen zonder stroom, heel lief. Thijs heeft even snel gedoucht en toen weer naar het koude kille huis gegaan. De buren namen Willem mee van zijn logeerpartij en nodigden ons uit om bij hen te komen eten. Ook daar verlichting met kaarsje en 3 lagen kleding aan. Willem hield zelfs zijn jas aan. De kou bleef steeds meer in huis en je lijf hangen. Er was nog geen zicht op stroom. Ik had een fles whisky meegenomen, alcohol en kou mag eigenlijk niet maar toch voor het idee, ‘Talisker Dark storm’ dat vonden we wel toepasselijk. Na het eten een glaasje gedronken en opeens sprongen de lampen aan! De kinderen sprongen overeind en begonnen te dansen, rennen en schreeuwen: We hebben weer stroom!!!! Wat een heerlijk moment was dat ook omdat het volkomen onverwacht kwam. Op naar huis en alles thuis checken en aanzetten. Na drie dagen voelde het als een grote bevrijding. Verwarming voorzichtig aangezet, daarna lekker naar bed terwijl je de warmte voelde stromen.
Het geheel voelde gedeeltelijk weer als een militaire oefening in de winter. Alleen wist je toen dat het op maandag begon en op vrijdag afgelopen zou zijn. De kou die in je lijf gaat zitten, de onzekerheid hoe het verder verloopt, koud opstaan, in de kou een kop thee maken, de warmte die je dan weer even voelt, met weinig toch iets gezelligs maken en warm blijven etc.. Alleen met kinderen is het toch wat anders. Thuis hadden we een “one million dollar question”: wat ga je doen als er weer stroom is? Dansen, zingen, verwarming aanzetten, in bad, op de tablet, gamen alles kwam voorbij en merkten we hoe we dagelijkse dingen die vanzelfsprekend waren nu toch speciaal vonden. Sinds zaterdag mogen we ook weer het water gebruiken om te douchen, drinken, tandpoetsen.
We zijn er inmiddels wel achter dat alles groter is in Texas. “I hear everything is big in Texas. Apparently that includes outages.” We zijn een hele ervaring rijker die toch echt indruk heeft gemaakt. Om wat terug te kunnen doen voor anderen zijn we ons hele huis af gaan zoeken naar jassen, truien, wanten en speelgoed die we niet perse nodig hadden en hebben we met een donatie naar Mission Arlington gebracht. Je hoort of ziet niets van de overheid (het elektriciteitsnet in Texas is volledig geprivatiseerd, zonder leververplichting, zo heeft dit ook kunnen gebeuren). Ik (Rian) werd toch wel een beetje emotioneel toen ik bij Mission Arlington was, het is schrikken hoeveel mensen hulp nodig hebben in deze barre tijden en hopelijk kunnen wij zo de lokale community een beetje helpen, zie https://missionarlington.org/42889-2/.
