Week 5
Blijf op de hoogte en volg Fort
26 Augustus 2019 | Verenigde Staten, Arlington
Week 5
“Eindelijk” was het dan zover, Willem, Isabel en Tim gingen afgelopen woensdag voor het eerst naar school. The Oakridge School. Vanaf het moment dat wij naar Amerika wilden en wisten dat we gingen was dit onze grootste “zorg”. Hebben de kinderen het naar hun zin op school, komen ze mee, maken ze vriendjes, is de taal te doen etc. De eerste drie dagen zijn heel goed gegaan. Woensdag was het ’s ochtends best even spannend voor iedereen, ook voor ons als ouders. Je vraagt je de hele dag af hoe ze het zouden hebben. Toen we ze ophaalden en de gezichten zagen wisten we dat ze een goede maar wel vermoeiende dag hadden gehad. Voor de ouders was er na het afzetten van de kinderen op woensdag een moment voor koffie met ontbijt: Cheers & Tears". Erg leuk, ze maken er echt heel veel werk van.
Willem heeft Calvin als buddy voor de eerste dagen. Ze maken nu ook samen hun huiswerk. Dank Calvin! Dit is makkelijk aangezien ze nu in een soort rooster zitten als in het voortgezet onderwijs. Ze moeten per dag naar verschillende lokalen bij verschillende docenten. En zoals in alle films en series heeft Willem ook zijn eigen “locker” op de gang. Hierin zitten zijn schoolboeken, spullen en lunch. Na vooraf wat geoefend te hebben met de code van het slot ging het soepel. Willem zit ook bij wat jongens in de klas die hij al kent van o.a. het slaapfeestje bij Calvin. Isabel heeft een hele lieve juf. Ms Andersen. Isabel is helemaal dol op haar. Dit is voor ons ook echt een geruststelling. In de klas van Isabel moesten alle (11!) leerlingen iets over zichzelf vertellen, wie je bent, hoe oud je bent en hoelang je op de Oakridge zit. Isabel vertelde wie ze was en dat ze al 30 minuten op de Oakridge zat. De juf kwam niet meer bij.
Een andere leuke juf had tijdens haar les een soort google translate voor Isabel aangezet waardoor ze het nog beter kon volgen. Zulke dingen geven ons een goed gevoel over onze keuze voor deze school. Isabel zei vrijdag dat ze veel meer begreep van het Engels in de lessen dan dat ze dacht. Ze heeft al een leuk groepje van 4 waar ze op school mee optrekt.
Tim heeft ook alle harten gestolen, “so cute and well behaved”. Hij ziet er ook geweldig uit in zijn school uniform (donkerblauwe korte broek met witte polo en nette schoentjes). Hij moet op school bij de Kids Carpool corner wachten totdat Willem en Isabel klaar zijn met school, en in deze tijd was hij lekker aan het basketballen. Straks gaat hij 2x per week naar Teakwondo aan het einde van de middag, hoop dat we dat thuis overleven. Voor Willem en Isabel hebben we de Spaanse les in het rooster geruild voor extra Engelse les van het voorgaande schooljaar, maar Tim is de enige die in een vast rooster meedraait en nu al wel Spaans leert.
Voorafgaand aan het begin van school waren we uitgenodigd voor het “new parentsdiner”. Een diner voor de nieuwe ouders waarin we kennis konden maken met de schoolleiding, board of regents, andere ouders en ook de filosofie en tradities van de school. Bij binnenkomst kregen we een naam sticker en daar werden de lintjes ondergeplakt van de “divisions” waar we kinderen in hebben. Voor ons dus drie lintjes, Early Childhood Center (ECC) voor Tim, Lower School voor Isabel en Middle School voor Willem. We hadden mede hierdoor veel aanspraak, ook aangezien de grote meerderheid maar een of twee kinderen op school hebben. Het eten werd geserveerd door de leden van de board of regents. Het was in de sporthal waar alles gekleed was in de kleuren van de school, groen, blauw en wit. Het was echt heel erg leuk om mee te maken. Men is echt trots op de school. We voelen ons steeds meer thuis, al blijft het qua school omgeving voor ons nog als uit de films/series. Gek idee dat wij hier nu ook echt deel van uitmaken. Het diner was zonder kinderen, die hebben we thuis gelaten en Sylvana gevraagd op te passen voor onze kinderen. Die hebben het ook erg leuk gehad.
Willem is nog steeds niet ingeschreven voor voetbal. Het is enorm druk bij de North Texas State Soccer Association en er liggen nog 170 aanvragen voor international transfers voor ons. Op zich een goede ontwikkeling dat voetbal hier dus echt wel groeit. Hij mag voorlopig wel mee trainen en oefenwedstrijden spelen. Afgelopen week in 36 graden gespeeld en drie keer gescoord. Eerste hattrick! Morgen gaat hij trainen in zijn BMC trainingsoutfit. Sjef, ik zal een foto voor je maken als bewijs dat BMC ook internationaal bekend is.
Ook het zwembad project is nog niet helemaal afgerond al hebben we zondag alles opgezet en is het bad aan het vullen met water. Het is zo warm water dat je van het zwemmen waarschijnlijk niet afkoelt maar je wordt er wel nat van. We hopen snel een openingspoolparty te kunnen houden! Het huis begint steeds meer “eigen” te worden doordat we nu ook onze posters en schilderijen kunnen ophangen. En wat gezellige planten maken het ook huislijk. Naast het feit dat je je auto netjes wil onderhouden is een schone auto ook belangrijk, dus ook naar de carwash. Er is erg veel keuze. Zelfs de banden werden gepolisht, die glimmen als nieuw!
Op het werk is het nog steeds erg zoeken naar wie wat waar doet, maar wel heel leuk om zo’n programma vanuit een ander perspectief en van binnen uit te mogen zien. De internationale collega’s zitten echt overal in de wereld, aan het tijdsverschil tussen Texas en Nederland ben ik inmiddels wel gewend maar Japan en Australië is echt even puzzelen om te bellen.
“Eindelijk” was het dan zover, Willem, Isabel en Tim gingen afgelopen woensdag voor het eerst naar school. The Oakridge School. Vanaf het moment dat wij naar Amerika wilden en wisten dat we gingen was dit onze grootste “zorg”. Hebben de kinderen het naar hun zin op school, komen ze mee, maken ze vriendjes, is de taal te doen etc. De eerste drie dagen zijn heel goed gegaan. Woensdag was het ’s ochtends best even spannend voor iedereen, ook voor ons als ouders. Je vraagt je de hele dag af hoe ze het zouden hebben. Toen we ze ophaalden en de gezichten zagen wisten we dat ze een goede maar wel vermoeiende dag hadden gehad. Voor de ouders was er na het afzetten van de kinderen op woensdag een moment voor koffie met ontbijt: Cheers & Tears". Erg leuk, ze maken er echt heel veel werk van.
Willem heeft Calvin als buddy voor de eerste dagen. Ze maken nu ook samen hun huiswerk. Dank Calvin! Dit is makkelijk aangezien ze nu in een soort rooster zitten als in het voortgezet onderwijs. Ze moeten per dag naar verschillende lokalen bij verschillende docenten. En zoals in alle films en series heeft Willem ook zijn eigen “locker” op de gang. Hierin zitten zijn schoolboeken, spullen en lunch. Na vooraf wat geoefend te hebben met de code van het slot ging het soepel. Willem zit ook bij wat jongens in de klas die hij al kent van o.a. het slaapfeestje bij Calvin. Isabel heeft een hele lieve juf. Ms Andersen. Isabel is helemaal dol op haar. Dit is voor ons ook echt een geruststelling. In de klas van Isabel moesten alle (11!) leerlingen iets over zichzelf vertellen, wie je bent, hoe oud je bent en hoelang je op de Oakridge zit. Isabel vertelde wie ze was en dat ze al 30 minuten op de Oakridge zat. De juf kwam niet meer bij.
Een andere leuke juf had tijdens haar les een soort google translate voor Isabel aangezet waardoor ze het nog beter kon volgen. Zulke dingen geven ons een goed gevoel over onze keuze voor deze school. Isabel zei vrijdag dat ze veel meer begreep van het Engels in de lessen dan dat ze dacht. Ze heeft al een leuk groepje van 4 waar ze op school mee optrekt.
Tim heeft ook alle harten gestolen, “so cute and well behaved”. Hij ziet er ook geweldig uit in zijn school uniform (donkerblauwe korte broek met witte polo en nette schoentjes). Hij moet op school bij de Kids Carpool corner wachten totdat Willem en Isabel klaar zijn met school, en in deze tijd was hij lekker aan het basketballen. Straks gaat hij 2x per week naar Teakwondo aan het einde van de middag, hoop dat we dat thuis overleven. Voor Willem en Isabel hebben we de Spaanse les in het rooster geruild voor extra Engelse les van het voorgaande schooljaar, maar Tim is de enige die in een vast rooster meedraait en nu al wel Spaans leert.
Voorafgaand aan het begin van school waren we uitgenodigd voor het “new parentsdiner”. Een diner voor de nieuwe ouders waarin we kennis konden maken met de schoolleiding, board of regents, andere ouders en ook de filosofie en tradities van de school. Bij binnenkomst kregen we een naam sticker en daar werden de lintjes ondergeplakt van de “divisions” waar we kinderen in hebben. Voor ons dus drie lintjes, Early Childhood Center (ECC) voor Tim, Lower School voor Isabel en Middle School voor Willem. We hadden mede hierdoor veel aanspraak, ook aangezien de grote meerderheid maar een of twee kinderen op school hebben. Het eten werd geserveerd door de leden van de board of regents. Het was in de sporthal waar alles gekleed was in de kleuren van de school, groen, blauw en wit. Het was echt heel erg leuk om mee te maken. Men is echt trots op de school. We voelen ons steeds meer thuis, al blijft het qua school omgeving voor ons nog als uit de films/series. Gek idee dat wij hier nu ook echt deel van uitmaken. Het diner was zonder kinderen, die hebben we thuis gelaten en Sylvana gevraagd op te passen voor onze kinderen. Die hebben het ook erg leuk gehad.
Willem is nog steeds niet ingeschreven voor voetbal. Het is enorm druk bij de North Texas State Soccer Association en er liggen nog 170 aanvragen voor international transfers voor ons. Op zich een goede ontwikkeling dat voetbal hier dus echt wel groeit. Hij mag voorlopig wel mee trainen en oefenwedstrijden spelen. Afgelopen week in 36 graden gespeeld en drie keer gescoord. Eerste hattrick! Morgen gaat hij trainen in zijn BMC trainingsoutfit. Sjef, ik zal een foto voor je maken als bewijs dat BMC ook internationaal bekend is.
Ook het zwembad project is nog niet helemaal afgerond al hebben we zondag alles opgezet en is het bad aan het vullen met water. Het is zo warm water dat je van het zwemmen waarschijnlijk niet afkoelt maar je wordt er wel nat van. We hopen snel een openingspoolparty te kunnen houden! Het huis begint steeds meer “eigen” te worden doordat we nu ook onze posters en schilderijen kunnen ophangen. En wat gezellige planten maken het ook huislijk. Naast het feit dat je je auto netjes wil onderhouden is een schone auto ook belangrijk, dus ook naar de carwash. Er is erg veel keuze. Zelfs de banden werden gepolisht, die glimmen als nieuw!
Op het werk is het nog steeds erg zoeken naar wie wat waar doet, maar wel heel leuk om zo’n programma vanuit een ander perspectief en van binnen uit te mogen zien. De internationale collega’s zitten echt overal in de wereld, aan het tijdsverschil tussen Texas en Nederland ben ik inmiddels wel gewend maar Japan en Australië is echt even puzzelen om te bellen.
