Week 49 Yellowstone II en Bear Lake
Blijf op de hoogte en volg Fort
29 Juni 2020 | Verenigde Staten, Arlington
Zondag begonnen we met vaderdag, dat is hier een week eerder dan in NL. De kids hadden voor Thijs een miniatuur vliegtuig uitgekozen, dat we de hele reis meegenomen hebben, overige kadootjes bleven in Texas, maar uiteraard begonnen we dag met een uitgebreid ontbijt. Omdat Thijs mocht kiezen wat we gingen doen, stond er een enorme hike op het programma naar de South Rim.
Via de Upper Falls watervallen moesten we ff zoeken waar de trail begon, maar uiteindelijk vonden we een pad naar de Lower Falls. Het pad liep een heel stuk langs de Canyon, behoorlijk steil maar zoveel mooier dan de plekken die je met een auto zou kunnen bezoeken. Het werd steeds rustiger op de trail, we zagen meer dieren dan mensen en Thijs vond het geen goed idee toen ik uitgebreid wilde picknicken in de bossen zonder berenspray. We waren al wat uren door de heuvels gelopen en kwamen nu bij een meer uit, waar verder geen planten groeiden en het landschap werd steeds kaler, alsof we op de maan terecht gekomen waren. Er waren geysers en kokende hot pools, waar je gewoon langs kon lopen. Nou ja gewoon, wel met dichtgeknepen neus, want het stinkt behoorlijk. Aan het einde van de trail kwamen we weer mensen tegen, die ons waarschuwden voor de bizons die achter de heuvel op ons pad stonden. Na wat afstand inschatten moesten we een klein stukje er omheen om er langs te kunnen. Moe maar voldaan terug naar de camper.
Maandag gingen we een keer echt vroeg op staan om dieren in het ochtendlicht te bekijken, bleek het heel erg mistig te zijn…. We hebben een mooie tocht door de vallei gemaakt, en zijn via de South Entrance het park uitgereden naar Grand Teton national park. Onderweg met zicht op de bergen prachtig geluncht in bij Colter bay een mooie trail gelopen, nadat we toch ook maar berenspray gekocht hebben. We hebben pelikanen gezien, maar gelukkig/ helaas geen beren, te voet vind ik dat toch wat minder. Aan de rand van een meertje hadden we ineens wel bereik (want al dagen geen ontvangst) en bleek de uitslag van Thijs zijn tentamen binnen: een dikke tien! Gevierd met een pizza, en nog geen drank want we hadden nog wat miles te gaan. Ik dacht een RV park in Jackson geboekt te hebben (een hip wintersport dorp met alleen maar huizen boven een miljoen dollar), en Thijs zag onderweg allerlei waarschuwingsborden voor zware voertuigen/ sneeuwkettingen etc en dacht dat dat toch niet voor ons van toepassing was. Oeps, ik had toch iets in Idaho aan de andere kant van de pas geboekt (het zag er wel mooi uit op de foto’s). We moesten de “Teton pass” over. Steil, veel bochten maar ook enkele lange rechte steile stukken naar beneden met de top op 2600m. De camper deed het goed maar had het wel zwaar. Uiteindelijk kwamen we aan de andere kant in een schattig dorpje en leuk RV park terecht. Het zwembad was hier open, en we hadden al heel wat dagen geen douche meer gezien dus dat was hard nodig (er waren ook fijne prive badkamers bij de site). ’s Ochtends na een powerontbijtje met pannenkoeken gingen we weer op pad naar onze laatste bestemming: Bear lake.
Bear lake wordt ook wel de Carribean van de Rockies genoemd omdat het een mooie turquoise kleur heeft. Het water is wel superkoud hier! Als verrassing voor de kids hadden we een campsite geboekt met een private yard; met eigen hot tub & patio. Heerlijk om de laatste dagen even met zon, zee, strand af te sluiten. Op deze KOA stonden wat meer vaste bezoekers, en we hebben RV met een tv aan de buitenkant en ook een met blauwe lampen eronder gezien. Op het strandje hebben we SUP, Stand Up Paddling boards gehuurd, en nadat we met z’n allen geoefend hebben konden Willem, Tim en Isabel ieder zelf een stuk op pad. Gelukkig is niemand gevallen, want zo’n bergmeer van 60m diep is koud!!! De volgende dag zijn we bij een lodge in Logan gaan paardrijden, zelfs Tim mocht zijn eigen paard en was maar wat trots dat hij naar hem luisterde. Gelukkig had hij het liefste paard gekregen, zelf had ik (Rian) een voormalig rodeo paard dat maar al te graag even ging rennen onderweg. Die van Willem ging dan altijd met ons mee, dus wij tweeën hebben erg gelachen maar wel een houten kont na de tocht. De paarden zochten zelf hun pad door de bergen, maar hielden geen rekening met de bomen dus we kwamen er nogal smerig uit maar een leuke ervaring met een toffe gids. Daarna heerlijk chillen in onze hot tub en met een laatste BBQ sloten we deze vakantie af. Via het Olympic Parc in SLC terug naar Arlington!
Via de Upper Falls watervallen moesten we ff zoeken waar de trail begon, maar uiteindelijk vonden we een pad naar de Lower Falls. Het pad liep een heel stuk langs de Canyon, behoorlijk steil maar zoveel mooier dan de plekken die je met een auto zou kunnen bezoeken. Het werd steeds rustiger op de trail, we zagen meer dieren dan mensen en Thijs vond het geen goed idee toen ik uitgebreid wilde picknicken in de bossen zonder berenspray. We waren al wat uren door de heuvels gelopen en kwamen nu bij een meer uit, waar verder geen planten groeiden en het landschap werd steeds kaler, alsof we op de maan terecht gekomen waren. Er waren geysers en kokende hot pools, waar je gewoon langs kon lopen. Nou ja gewoon, wel met dichtgeknepen neus, want het stinkt behoorlijk. Aan het einde van de trail kwamen we weer mensen tegen, die ons waarschuwden voor de bizons die achter de heuvel op ons pad stonden. Na wat afstand inschatten moesten we een klein stukje er omheen om er langs te kunnen. Moe maar voldaan terug naar de camper.
Maandag gingen we een keer echt vroeg op staan om dieren in het ochtendlicht te bekijken, bleek het heel erg mistig te zijn…. We hebben een mooie tocht door de vallei gemaakt, en zijn via de South Entrance het park uitgereden naar Grand Teton national park. Onderweg met zicht op de bergen prachtig geluncht in bij Colter bay een mooie trail gelopen, nadat we toch ook maar berenspray gekocht hebben. We hebben pelikanen gezien, maar gelukkig/ helaas geen beren, te voet vind ik dat toch wat minder. Aan de rand van een meertje hadden we ineens wel bereik (want al dagen geen ontvangst) en bleek de uitslag van Thijs zijn tentamen binnen: een dikke tien! Gevierd met een pizza, en nog geen drank want we hadden nog wat miles te gaan. Ik dacht een RV park in Jackson geboekt te hebben (een hip wintersport dorp met alleen maar huizen boven een miljoen dollar), en Thijs zag onderweg allerlei waarschuwingsborden voor zware voertuigen/ sneeuwkettingen etc en dacht dat dat toch niet voor ons van toepassing was. Oeps, ik had toch iets in Idaho aan de andere kant van de pas geboekt (het zag er wel mooi uit op de foto’s). We moesten de “Teton pass” over. Steil, veel bochten maar ook enkele lange rechte steile stukken naar beneden met de top op 2600m. De camper deed het goed maar had het wel zwaar. Uiteindelijk kwamen we aan de andere kant in een schattig dorpje en leuk RV park terecht. Het zwembad was hier open, en we hadden al heel wat dagen geen douche meer gezien dus dat was hard nodig (er waren ook fijne prive badkamers bij de site). ’s Ochtends na een powerontbijtje met pannenkoeken gingen we weer op pad naar onze laatste bestemming: Bear lake.
Bear lake wordt ook wel de Carribean van de Rockies genoemd omdat het een mooie turquoise kleur heeft. Het water is wel superkoud hier! Als verrassing voor de kids hadden we een campsite geboekt met een private yard; met eigen hot tub & patio. Heerlijk om de laatste dagen even met zon, zee, strand af te sluiten. Op deze KOA stonden wat meer vaste bezoekers, en we hebben RV met een tv aan de buitenkant en ook een met blauwe lampen eronder gezien. Op het strandje hebben we SUP, Stand Up Paddling boards gehuurd, en nadat we met z’n allen geoefend hebben konden Willem, Tim en Isabel ieder zelf een stuk op pad. Gelukkig is niemand gevallen, want zo’n bergmeer van 60m diep is koud!!! De volgende dag zijn we bij een lodge in Logan gaan paardrijden, zelfs Tim mocht zijn eigen paard en was maar wat trots dat hij naar hem luisterde. Gelukkig had hij het liefste paard gekregen, zelf had ik (Rian) een voormalig rodeo paard dat maar al te graag even ging rennen onderweg. Die van Willem ging dan altijd met ons mee, dus wij tweeën hebben erg gelachen maar wel een houten kont na de tocht. De paarden zochten zelf hun pad door de bergen, maar hielden geen rekening met de bomen dus we kwamen er nogal smerig uit maar een leuke ervaring met een toffe gids. Daarna heerlijk chillen in onze hot tub en met een laatste BBQ sloten we deze vakantie af. Via het Olympic Parc in SLC terug naar Arlington!
