Week 17 Nieuwe ronde, nieuwe kansen.

Deze week een relatief kort verslag aangezien de week in het licht van tentamen stond. Aangezien Thijs deze week tentamen had, was het voor Nienke ook een “rustige” week. Geen spannende trips maar dagelijkse gang van zaken was wat de klok sloeg. Nienke heeft een goed beeld gekregen van hoe een reguliere week er bij ons uitziet. Thijs over dag aan de studie, werk, huishouden, Rian op het werk en kids op school. Rian ging op Veterans day wel werken omdat de staatsecretaris op bezoek was, en sommige scholen waren vrij maar Oakridge niet. Op woensdag hebben Nienke en Thijs samen geluncht bij Isabel, was gezellig. Daarna nog heel even Willem gedag gezegd maar die vindt het wat gênant, die hebben we dus lekker bij zijn matties gelaten. Willem (grade 6) krijgt volgend jaar pas “human reproduction”. Daar beginnen ze hier relatief laat mee. Dat hebben onze kids al gehad, zelfs Tim weet globaal van de bloemetjes en de bijtjes. Er kwam een mailtje van school dat deze les pas volgend jaar was en dat er al wat ongepaste gesprekken gevoerd werden. Best laat voor deze leeftijd aangezien we woensdag uit eten gingen en Willem de Outback binnen stapte met de tekst: I am single and ready to mingle… Haha gast.

Op donderdag had Thijs tentamen en moest dit doen op Sheppard AFB. Dat is een luchtmacht basis op zo’n 200km van ons vandaan. Hier worden ook de Nederlandse vliegers opgeleid voor de jachtvliegtuigen. Het was erg leuk om deze wereld te zien die bij ons “om de hoek” is. Tentamen viel relatief mee, heb het idee dat ik wel gehaald heb. Was vooraf wel aanpoten, nu even afwachten. Na tentamen een rondleiding gekregen. Er wordt echt mega veel gevlogen. Ik vroeg of ze hier ook wel eens geluidsklachten kregen. Ik werd raar aangekeken. Enerzijds omdat er naast het stadje Wichita Falls in de weide omtrek niemand woont en anderzijds omdat Amerikanen oprecht trots zijn op hun Defensie: “the noise you hear is the sound of freedom”. Thijs was op tijd thuis om mee te gaan naar de muziek voorstelling van Isabel. Ze moest een zwart jurkje aan tot haar grote blijdschap……. Het was echt prachtig om te zien, erg professioneel aangepakt maar voor de kids wel ongedwongen. Isabel vond het erg leuk om te doen, behalve het jurkje. Toch knap om voor zo’n 350 personen op te treden. ’s middags hadden Willem en Tim al de generale gezien. Nienke was ook wezen kijken en paste ’s avonds op de jongens. We hebben inmiddels al de hele Oakridge kledinglijn gekocht voor alle familie. Nienke was erg blij met haar warme Oakridge trui, go Owls! Ja we blijven reclame maken, en spullen kopen…

Nienke zou vrijdag terugvliegen naar Nederland maar eind van de middag stond ze week olijk op de stoep, “daar zijn we weer!”, alle vluchten waren vol en dus geen plek voor haar stand-by ticket. Rian en ik hadden een avondje samen gepland (heet hier een date night) om lekker uit eten te gaan. Oppas was geregeld. Die wilden we niet afzeggen dus gezellig Nienke meegenomen naar onze date night. Was een heel goed restaurant met hoofdzakelijk vis. Lekker genoten van oesters, tonijn, sashimi en heerlijke wijnen. Op de terugrit genoten van het prachtige avondleven in Fort Worth, zeker ook van de verlichte skyline.

Zo langzamer hand zie je dat de Amerikanen toeleven naar Kerst. De eerste huizen worden al versierd. Sommige echt adembenemend, ziet eruit als in een sprookje, film of Disneyland. Eens kijken wat wij er van gaan maken. De verleiding is om het ook groots aan te pakken. Isabel heeft van de giftcards van haar verjaardag al aardig wat kerstlampjes voor haar kamer gekocht. Dat begint er al erg gezellig uit te zien. Ook hebben we de aankomst van Sinterklaas gekeken en de schoentjes bij de open haard gezet. En eerst gaan we nog genieten van Thanksgiving volgende week. Dat is ook een groot goed hier, samen met familie. En in die traditie krijgen wij bezoek van de (schoon)zussen uit Utereg. De kinderen hebben vanaf vrijdagmiddag een week vakantie met Thanksgiving.